Bruggen - Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed

A F B E E L D I N G 4 . 1 1
C A L A N D B R U G ( 1 9 6 9 ) .
E E N G E H E E L G E L A S T E B R U G -
C O N S T R U C T I E M E T B E T O N N E N
H E F T O R E N S
B R U G GEN
de Schroebrug, een ophaalbrug uit 1969: gewicht van het val ca 250 kg/m².
In ca. 20 jaar dus een halvering van het gewicht.
Stalen rijdekken hadden ook voor slijtlagen (een ruwe en slijtvaste laag van
kunststof op het dek) een voordeel, namelijk een langere levensduur dan bij
de houten dekken. Ook traden bij houten dekken juist ter plaatse van de
naden vaak scheuren in de slijtlaag op. Op het gesloten stalen oppervak
hechten de lagen beter dan op de losse houten planken. De samenstelling van
de slijtlaag werd in de loop der jaren verbeterd, waardoor de dikte van de
laag kon worden verminderd.
Een lichtere val had gunstige gevolgen voor de overige constructiedelen van
de beweegbare brug. Met name het contragewicht van een basculebrug
/hefbrug en de balans van een ophaalbrug konden in afmetingen worden
gereduceerd. Dit resulteerde in een fraaiere vormgeving van het geheel.
Bij een ophaalbrug kan men losse priemen met een klein stalen contragewicht
toepassen. Bij een hefbrug is dit eveneens het geval met als gevolg een
mooiere hefbrug met slanke torens en kleine ballastblokken.
Zoals op veel terreinen van de techniek werd ook in de bruggenbouw een
schaalvergroting zichtbaar. Zo zijn in een aantal Rijkswegen grote basculebruggen
gebouwd: Van Brienenoord, Numansdorp, Papendrecht. Dankzij
verbeterde funderingstechnieken kunnen de hiervoor noodzakelijke, zeer
diepe kelders worden gemaakt.
31