Bruggen - Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed

54
A F B E E L D I N G 4 . 3 4
D E P U N T , V R I E S ( 1 9 7 2 )
A F B E E L D I N G 4 . 3 5
G A L E C O P P E R B R U G O / H
A M S T E R D A M - R I J N K A N A A L B I J
U T R E C H T ( 1 9 7 2 )
H O O FD S T U K 4 P E R IO D E 1 9 5 0 -1 9 7 0
stempel drukten op de vormgeving: een periode die wel bekend staat als de
Amsterdamse School in de bruggenbouw.
Daarna staat alles in het teken van de wederopbouw en de uitbreidingsplannen.
Dr. ir. G.F. Janssonius en zijn ingenieurs van Publieke Werken drukten
hun stempel op de vormgeving, waarbij functionaliteit en naoorlogse
soberheid de voornaamste kenmerken waren. Hieraan kwam eind jaren
zestig een einde met de bouw van de viaducten en bruggen in de Bijlmermeer.
Rotterdam heeft zich in eerste instantie beperkt tot het vernieuwen van
bestaande oeververbindingen naast de verwoeste bruggen. De provisorisch
herstelde bruggen ter plaatse van de verwoeste oeververbindingen fungeerden
als hulpbruggen. Plannen voor nieuwe spooroeververbindingen
strandden in de strijd tegen de aanleg van tunnels, een oplossing die voor de
grootste havenstad veel meer voor de hand lag.
Samenvattend kan worden opgemerkt dat in de periode 1940-1960 de
functionaliteit de hoogste prioriteit had, hoewel waar mogelijk aan de
esthetica aandacht werd besteed. Schaarste en snelheid van bouwen stonden
in deze periode centraal. Vanaf 1960 kwam er steeds meer aandacht (en ook
de benodigde financiële ruimte) voor het belang van de vormgeving van de
brug, zijn inpassing in het landschap en zelfs voor de functie van de brug als
‘landmark’ voor een stad.
Hieronder volgen drie voorbeelden uit de besproken periode van bruggen
waar de architectonische inbreng duidelijk zichtbaar is geweest (afbeeldingen
4.34 t/m 4.36).
De hameistijl van deze beweegbare brug werd in het hart van de brug
gepositioneerd vanwege de randvoorwaarden bij het ontwerp. De priemen
kregen daarom een bijzondere vorm.