Het vergeten tijdspad

Met de genoemde monsters kan men ook niets anders doen dan de beschreven (of
vergelijkbare) procedures volgen.
Vragen over de hoeveelheid brandversnellende middelen voor de brand zijn al helemaal
niet te beantwoorden, maar ook uitspraken over de hoeveelheden aanwezig in de in het
rapport genoemde monsters kunnen slechts met zeer grote voorzichtigheid gedaan worden.
Wat betreft de vraag over de kooktrajecten van terpentine vs wasbenzine (betreft de
leeggelopen aansteker in spoor 5; FV), onderschrijf ik de uitspraak van het gerechtelijk
Laboratorium dat er zich omstandigheden kunnen voordoen waar door de destillatiecurve
van een product aanzienlijk verschuift in de richting van de laagstkokende componenten.
Dit zou bijv. veroorzaakt kunnen worden door preferente absorptie van laatstgenoemde
verbindingen aan of in de monsters. “
Het ging destijds om een lopende, voor leken verwarrende, discussie op de eerdere
opmerking van/via de advocaat: dat gedeeltelijk verdampte wasbenzine uit de aansteker
de ‘hoger’ kokende dampen overhoudt en dan inderdaad lijkt op terpentine.
De justitielaborant negeert de bewijstechnische belangrijke consequentie hiervan en
ging uitleggen dat het onder brand omstandigheden (irrelevant voor deze zaak) zelfs nog
wel helemaal anders kon zijn. Groenenboom voegt dan zelf aanvullend toe:
“Een andere mogelijkheid is dat dat door het brandproces zelf veroorzaakt is.
Het is denkbaar dat er sprake is geweest van “thermische kraking”, waarbij
koolwaterstoffen met een hoog moleculair gewicht omgezet worden in verbindingen meteen
veel lager moleculair gewicht.
Ook dan verschuift de destillatiecurve in bovengenoemde richting.
M.b.t. de vraag of de aanwezigheid van de wasbenzine bevattende aansteker voor
verwarring gezorgd kan hebben, zou ik willen opmerken dat dit m.i. goed mogelijk is.
Het lijkt mij niet onaannemelijk dat de vluchtige verbindingen in de wasbenzine als eerste
verdampen, waardoor het kooktraject verschuift in de richting van dat van terpentine.”
Het Hof kon alleen kennis nemen van de laatste alinea; via de pleitnotitie:
voetnootverwijzing aldaar (p.25) naar de pleitnotitie bij de rechtbank (p.10/28) in eerste
aanleg. De advocaten verwijzen in die eerste pleitnotitie dan naar bijlage 2, voor de
gehele hierboven grotendeels geciteerde belangrijke brief. Bijlage 2 bevat echter een
andere brief die met dit onderwerp in het geheel niets van doen heeft.
De justitiële ‘deskundige’ maalt niet om controlemonsters of forensisch normverplichte
waarschuwing voor contaminatie; noch om door kookpuntverschuiving van
daadwerkelijk onschuldig uitgelopen vloeistoffen, door lopende brandweerlieden
daaroverheen en/of ‘creatief’’ tapijtbehandelende rechercheurs; dat fabuleert en
fantaseert voor hem dan ook al meteen een stuk makkelijker weg naar ‘waarschijnlijk
terpentine ’.
In 1997 wijst justitielaborant M. Hordijk van het Gerechtelijk Laboratorium, in een door
hem gewijzigd “OVERZICHT’ van de betrokken laborant Van Wilsem uit 1992, op de
noodzakelijke toepassing van de FT normen 100.01 (vaste brandresten) en 100.02
(vloeistofmonsters).
Van Wilsem stuurt dit ‘overzicht’ naar RC; maar zonder de ruiterlijke erkenning dat zijn
onderzoek en de monstername van de TR daaraan voorafgaand, in 1995, deze normen
integraal in georganiseerd verband met de TR hadden geschonden.
De TR stelde daarop misleidend dat de ‘relatief grote hoeveelheid terpentine’ op ‘deze plek’
werd ‘aangetoond’. Maar dat is slechts een interpretatie van weer een andere
interpretatie en, als onder ede afgelegde bewering voorzien van ‘aangetoond’, als een
gesuggereerd eigen waarneming ter plaatse, pertinent brandtechnisch onwaar.
Het Hof is dit ontgaan.
10