Het vergeten tijdspad

deze meteen krampachtig in fantasie ‘tijdig’ uitgeblazen om een te licht beschadigde
aangetroffen vloerbedekking, achteraf toch nog even verdacht te ‘verklaren’.
Deze hoofdinspecteur van politie Postema, was de deskundige namens de verdachte en
ook aanwezig geweest bij de nabootsingen. Wat Sweeney daaraan vooraf niet wist, was,
dat deze hoofdinspecteur Postema in dienst was van de politie in de regio rond Steensel
en bijkluste met een privaat recherche bureautje te Eersel.
Als ‘ex-rechercheur’, volgens ‘bemiddelaar’ Holtslag van de rechercheschool.
Voor Sweeney, was het achteraf een geslaagde en betaalde ‘under cover’ infiltratie van
een hoog geplaatste politieman in zijn verdediging; welke politieman dan over zijn
collega’s moest oordelen.
Een ‘matennaaier’ blijkt Postema in deze zaak zeker niet te zijn geweest.
Kosten noch moeite werden gespaard: een hooggesalarieerde politieman voor de
verdachte, die als benoemd deskundige voor zijn onderzoeksbureautje nog wat bij kan
klussen op extra vergoeding. Dat moet Sweeney toch wel waarderen: ‘Dutch treat’.
Op 8 februari 2000 komt Postema dan weer eens voor verhoor terug op een eerdere
conclusie in zijn rapport van 3 september 1998.
Tenminste, hij herhaalt dat hij de brandsporen op de gang achter de slaapkamerdeur
‘anders’ ziet en wel op de proef 7; waar, bij het ontsteken van aldaar aangebrachte
terpentine, een spoor op de nagebootste deur ontstaat dat ‘lijkt’ op de deur in Steensel.
Hij ‘concludeert’ op de overige proeven en een vlek op de deur dat de brand wel op
tenminste 2 plaatsen (inclusief het bed) opzettelijk is aangestoken; een leeg ‘ipse dixit’.
De RC weet dan genoeg en is op haar wenken, quasi als superactieve OvJ, bediend.
Waar Postema geen oog voor had is de wijze van het ontstaan van brandsporen en de
noodzaak van materieel onderzoek. Zijn deskundigheid op dit punt blijkt uit niets.
De spatten en de kleurverandering op de deur gezien op foto’s kunnen worden verklaard
door bluswerkzaamheden. Maar Postema neemt geen kennis van referentie literatuur.
Een Engels onbenoemd en onbeëdigde geïnfiltreerde ‘deskundige’, waarvan er meerdere
buiten Sv, dus wetschendend dit proces infiltreerden, rapporteerde dat de slaapkamer
deur geen beschadigingen toont op de ‘honingraat’ vulling aan de binnenzijde en verwijst
naar zijn foto 5 en 6 voor ‘bewijs’.
Elke onbevangen en deskundige waarnemer ziet een zwaar beschadigde honingraat tot
bijna een meter vanaf de onderzijde en weet dan dat de deur van binnenuit is
opgewarmd door pyrolyse van de kartonnen honingraat vanaf de (binnen scharnier)
onderzijde; met als hoogste gebied de positie van de vlek aan de buitenzijde van de deur.
De onderzijde werd als verkoold gekwalificeerd door de TR maar verder intern niet
beoordeeld. Daarvoor moest een obscure Engelsman buitenwettelijk infiltreren; mogelijk
aangezet door familie van het slachtoffer; om voor een ‘separate brand’ op de gang
‘steunbewijs’ te leveren. Hoe wetschendend desperaat kan men worden binnen het OM?
‘Tegendeskundige’ Postema kreeg kennelijk geen inzage in dit obscure Engelse rapport
met de foto’s en hij onderzocht zelf de deur ook maar niet.
Op vraag 2b over het wegbranden van de vloerbedekking onder het linkerbed in
verband met de brandoorzaak roken in bed, meldt Reijman, na test 2: waar eerst 3,6 liter
terpentine onder het linkermatras werd gesprenkeld; dat het tapijt toen wel voor 70% tot
op het ondervloer was verbrand maar toch weer niet zo ver als in Steensel.
Daar zal het Hof van hebben opgekeken: als je 3,6 liter terpentine ontsteekt op tapijt dan
brandt dat tapijt vrijwel mee op. Verrassing?
Na test 3, zonder het tapijt er onder te doordrenken vooraf aan ontsteking maar het bed
wel, blijft de vloerbedekking nagenoeg intact. Ook weer geheel voorspelbaar gelet op het
vlampunt en de ontstekingsremmende goederen die daartoe waren ingekocht.
33