Het vergeten tijdspad

“U vraagt in dit verband of er aan welke reconstructie dan ook in deze zaak wel enig
waarde kan worden toegekend.
Ik antwoord u dat de reconstructie onze kennis over de brand vergoot, maar deze
reconstructie beantwoord geen van de vragen die het Hof had gesteld.”(…) (Sic!)
“Brand is grillig. Je moet daarom niet te kritisch kijken naar de verschillen in de details,
maar je moet kijken naar de overeenkomsten.
Ik teken hierbij aan dat de overeenkomsten ook kunnen berusten op toevalligheden.
Als er een overeenkomst is kun je niet per definitie zeggen dat er dus ook sprake moet zijn
geweest van brandstichting.
Je kunt alleen zeggen dat brandstichting mogelijk is.” Aldus deskundige Barnett.
In duidelijke taal liet hij geen spaan heel van de ‘testen’ en toegepaste ‘deskundigheid’
van Reijman; die hij ook ergens als ‘blunder’ kwalificeerde. Van de ‘conclusies’ van
Reijman, die het Hof tot de zijne maakte distantieert hij zich expliciet. Vooral ook nog
over de sporen op het slachtoffer. Het Hof negeerde Barnett’s verklaringen volkomen.
Reijman wees ook op Kirk’s Fire Investigation als literatuur ‘van belang’ 36 :
“General observations
As a part of the extensive testing conducted since 1975 by the California Bureau of Home
Furnischings and Thermal Insulation (BHFTI), some general observations have been
made regarding cigarette ignition of furniture and mattresses. (…)
In the BHFTI testing, cigarette induced furniture ignition required from 40 minutes to a
number of hours before flaming combustion begins. In some cases, open flaming never
began. In others, flaming combustion proceeded so quickly that a typical article of
furniture could create flashover conditions in a normal size room in as little as 2 to 3
minutes.” Ondanks het feit dat Reijman zich expliciet beriep op deze hier uitgesponnen
wetenschappelijke literatuur, en waarop dan ook volgens de AG van de Hoge Raad 37 het
Hof mocht dichtvaren op diens gepretendeerde deskundigheid en betrouwbaar
gehanteerde methoden, verklaarde hij zelf over zijn aanpak 38:
“Mij zijn geen richtlijnen of literatuur bekend m.b.t. reconstructies van branden bekend.
Ik heb daar voorafgaande aan deze reconstructie ook niet naar gezocht.”(…) (Sic!)
U vraagt mij of ik bij de testen een specifieke methodologie heb gebruikt. Dat is niet het
geval geweest. Dat hangt samen met het feit dat er geen richtlijnen zijn aan de hand
waarvan de reconstructie[s] moeten worden uitgevoerd.”(…)
Op de pagina ervoor had hij nog gewoon maar niet gezocht naar methodologische
richtlijnen. Daarop beweert hij dan onder ede dat die er niet zijn; terwijl deze ook nog
expliciet in de door hem ‘van belang’ verklaarde literatuur waren opgenomen.
Conclusie 8
Op grond van de beschikbare wetenschappelijke literatuur hadden de ‘deskundigen’ van
het Hof nooit tot de conclusie kunnen komen dat een ontsteking van het bed door
sigaretten ‘onwaarschijnlijk’ zou zijn en brandstichting met zekerheid gepleegd was.
Reijman trok zelf die conclusie over de sigaret als ontstekingsbron niet; op zijn als
‘blunder’ beoordeelde ‘mislukte’ testen.
Hij zweeg, voor een forensisch deskundige ‘oorverdovend’, op dit punt.
Hij ‘sprong’ naar het oordeel op eigenrichting: brandstichting en pleegde daarmee meteen
karaktermoord op de verdachte als: ‘leugenaar’.
Mogelijke meineed werd door hem niet geschuwd. De in zijn door hemzelf onder ede
genoemde en ‘van belang’ geachte literatuur, met daarin duidelijk expliciet wel aanwezige
normen en waarschuwingen, schuwde hij opzettelijk wel.
36 Kirk’s Fire Investigation p.364
37 Conclusie in cassatie 26 maart 2002; inzake Sweeney, Mr. Jörg AG.
38 Verhoor Reijman RC, 18 april 2000.
29