Het vergeten tijdspad

de vrijwel totale waargenomen bedverbranding in Steensel die niet ontstekingswerend
waren. Daarom, en doordat dat bed vrijwel geheel opbrandde, was dat de stralingsbron.
Reijman wil van die verschillen niets weten vooraf aan zijn ‘nabootsingen’:
“Ik heb me niet met het bij de reconstructie gebruikte bed beziggehouden.
Ik ben ervan uitgegaan dat dat bed voldoende gelijkend was op het bed dat in Steensel
had gestaan. Voor zover ik heb begrepen was het bed bij de reconstructie uit dezelfde
materialen samengesteld als het originele bed.Ik weet niet welk houtsoort de ombouw was
van het bij de reconstructie gebruikte bed. Ik weet wel dat het geen geperste houtsoort was.
Het gerechtelijk laboratorium en de TR hebben zich met de samenstelling van het bed
beziggehouden niet TNO.”
Zo gaat dat dus bij ingekocht ‘onafhankelijk, deskundig en professioneel’ OM onderzoek.
De doorslaggevende variabelen worden gemanipuleerd door de belanghebbenden van het
OM met ongeïnteresseerd en ondeskundig wegkijken van de ingehuurde ‘deskundige’.
Op grond van de sprekende feiten rond de werkelijke brand, die in deze zaak volledig
werden genegeerd, was er een langzame opbouw; die dan veel langer de straling als
warmteoverdracht heeft doen ontstaan, nabij het bed en tot in de badkamer, dan de met
liters terpentine ‘nagebootste’ brandstichtingen. Die resulteerden in voorspelbare
kortdurende warmtebelastingen door hoofdzakelijk geleiding en convectie van bovenaf
door de roet in de rooklaag en een thermisch turbulente omkering vanaf het plafond.
De zogenaamd ‘aangetroffen’ en ‘aangetoonde’ terpentine is hiervoor al gefalsifieerd.
Slechts in de nabootsingen was het bed niet in staat voldoende stralingsenergie af te
geven naar de plastic voorwerpen; mede omdat het onstekingswerend ingekochte nieuwe
bed veel minder kon verbranden dan het bed in werkelijkheid; een smeulbrand doet dat
ook nog bij zeer lage zuurstofconcentraties in de directe omgeving die voor
vloeistofbranden al verstikkend zijn. Bij de verzonnen ‘separate brandhaarden’ waren
de kunststofrestanten nooit teruggevonden; op natuurwetenschappelijk logisch
dwingende (deductieve) gronden.
Dan wordt nog cruciaal heimelijk verzwegen: het gesprongen balkondeurglas.
Dit door de TR, en uiteraard ook Reijman; en door de laatste dan ook maar weggelaten
uit zijn ‘nabootsingen’. Hij wist het niet precies en zocht dat verder ook maar niet uit
‘dus’ liet hij die ventilatiefactor en blootstellingtijd als ‘benchmark’ ook maar weg 39 .
In zijn eerste zin in een citaat hierboven, moeten van Reijman de flessen door vuur zijn
aangetast vooraf aan de (sporentechnisch te Steensel onmogelijke) vlamoverslag.
Maar de smeltresultaten worden in de nabootsing eerst bereikt en waargenomen: na de
zogenaamde ‘vlamoverslag’. Dat komt niet goed uit, maar het viel anderen toch niet op.
Het moeten ook meer ‘primaire’ brandhaarden zijn anders klopt het brandstichting
verhaal van zijn opdrachtgevers niet, en de flessen moeten leeg en zonder (afgesprongen)
dop zijn geweest om het sprenkelverhaal te redden.
Dat de technische recherche in werkelijkheid geen zware brandschade aan tapijtvlek bij
monsters 1, 2 en 3 kon waarnemen in Steensel; die werd weergegeven als:
“Verder zagen wij tussen de deuropening naar de badkamer en de rechterzijde van het
voeteneind van het rechterbed, een verkleurde licht geschroeide cirkelvormige plek in de
vloerbedekking. Wij zagen en voelden dat de vloerbedekking in deze plek, vermoedelijk
door een vloeistof (Sic! geen brand; FV) was aangetast c.q. verteerd.
Binnen deze cirkelvormige plek werden door ons de resten van twee eerder genoemde door
de hitte gesmolten kunststof flessen aangetroffen.” is dan voor ‘deskundigen’ van het
bedenkelijke niveau en commerciële afhankelijkheid zoals Reijman c.s., geen bezwaar.
39 Reijman verklaring bij RC.
31