Het vergeten tijdspad

Hierop ‘concludeert’ Reijman dat de schade onder het bed het meest aannemelijk
verklaard indien uitgegaan wordt van brandstichting.
Onzin maar wel (tauto)logische onzin: als door brandstichting, een met brandbare
vloeistof verzadigd tapijt ontbrandt, dan verklaart dat die schade; tenminste als men
uitgaat van brandstichting.
Deze tautologische en wetenschappelijk ridicule redenering noemt Reijman een
‘conclusie’. Juridisch vormde dit geen enkel probleem; het Hof nam dat over.
Op vraag 2 c. onderzoek naar de tijdsduur van de brand en de daarbij ontstane
temperaturen. geeft Reijman in het geheel geen antwoord en daarmee verschafte hij zich
de ‘fantastisch’ commerciële ruimte voor zijn verkochte leugendetector in eigenrichting.
Reijman c.s. lieten zich niet afleiden door de empirische werkelijkheid of literatuur.
Barbertje was expliciet in het ‘project’ vooraf al aangewezen als zondebok en moest op
commerciële basis gaan hangen.
De ‘gratis’ beschikbare werkelijkheid, met nuchtere wetenschap, is daarmee niet
commercieel succesvol te combineren; bij het OM als vaste en actief manipulerende
klant. Het juridisch genegeerde, doch voor onbevangen waarnemers onmisbare
antwoord, wordt nu gegeven om een schrijnende forensische nalatigheid op te heffen.
Antwoord op vraag 2 c.: als nieuwe feitelijk omstandigheden voor het Hof.
De belangrijkste en meest sprekende indicatoren voor de temperaturen bereikt in
Steensel zijn de sporen op/in het lichaam van het slachtoffer en de bewegingsmelder op
enig afstand van het smeulend brandende en dus warmtestralende bed.
Warmte overdracht bij brand vindt plaats door geleiding (contact), convectie
(luchtstroming) en vooral door warmtestraling; en wel direct na de beginfase.
Hete rook tegen een plafond is een zeer sterke warmtestraler (natuurkundig ‘ideaal’
zwart lichaam voor infra rood) en een doorslaggevende factor bij elke branduitbreiding.
De smeltsporen in en voor de badkamer zijn ontstaan door stralingswarmte van het
brandend bed; waarbij noch de douchecabine noch de flesrestanten, noch het tapijt voor
de badkamer, tot zelfontbranding zijn gekomen. Dus: geen vlamoverslag in Steensel.
Het slechts smelten van de polytheen/PET flessen betekent dat de temperatuur in die
materialen en dan uitsluitend door warmtestraling niet hoger dan tot ongeveer 135º C is
gekomen. Bij aanwezige vlammenconvectie/geleiding was de kunststof volledig verbrand.
Lokaal, onder de deur naar de gang en in die omgeving zijn hogere temperaturen
ontstaan door de lage zelfontbrandingstemperaturen van papier (behang en hout/karton
van en in de deur) van rond 200 º C 40 ; na warmte genererende pyrolyse en (rook)
herontbranding ventilatie-effecten door de kier onder de deur (back draft).
De lokaal zichtbare behang verbranding bij de deur naar de gang en bij de balkondeur
wijzen op aanwezige ventilatie effecten en drukverschillen (schurken) op enig moment.
De eenzijdig aangetaste rollen wc papier in de badkamer ‘wijzen’ naar het bed als de
enige stralingsbron en deze zijn ook niet tot (volledige) zelfontbranding gekomen.
De ontledingstemperatuur (verkoling) voor de wollen vloerbedekking is 250º C en dat zal
tegen 600º C tot zelfontbranding komen. Ook dat heeft niet plaatsgevonden.
Dergelijke temperaturen zijn alleen zeer lokaal rond en onder het bed bereikt; dit vooral
gelet op de onverbrand aanwezige kranten/tijdschriften e.d. op de vloer en ook de
materialen iets verder van het bed; stralingsintensiteit vermindert sterk met afstand
(inverse machtsfunctie).
40 Field Guide for Fire Investigators, NFPA
34