Het vergeten tijdspad

4.3.3.2 De aanwezigheid/beschikbaarheid van de sigaret als technisch
voorgesteld ontstekingsmiddel en oorzaak
Door de TR is vastgesteld dat Suzanne Davies, kort vooraf aan de brand, sigaretten en
een aansteker heeft gekocht en dat de resten van dat pakje en de aansteker naast het
grotendeels verbrande bed, zijn teruggevonden.
Dit betekent dat deze mogelijk en op sporen aangewezen brandoorzaak moet worden
uitgesloten om tot brandstichting, op technische feiten, als oorzaak te kunnen oordelen.
Het Hof heeft hieromtrent overwogen:” De verdediging heeft gewezen op de mogelijkheid
van een ongeval – roken in bed – als gevolg waarvan de brand zou kunnen zijn ontstaan,
doch het hof acht die mogelijkheid, gelet op de bevindingen tijdens de tests die in het
kader van de reconstructie door TNO (het Hof bedoelt door de deskundige Reijman; FV)
zijn uitgevoerd, met name die waarbij – tevergeefs – getracht is brand te veroorzaken met
behulp van een sigaret. Dat het Gerechtelijk Laboratorium (het Hof bedoelt deskundige
Bijl; op dat justitie laboratorium; FV) er eerder, tijdens proeven gehouden op 30 augustus
1996 wel in is geslaagd om een bed c.q. beddengoed te doen ontvlammen met behulp van
een sigaret, heeft het hof niet kunnen overtuigen, omdat zulks, zo blijkt uit de betreffende
test, slechts onder zeer bijzonder omstandigheden blijkt te lukken.”
In plaats van dat deze tegengestelde oordelen op testresultaten van deskundigen leidden
tot het benoemen van een 236 Sv deskundige binnen het gerechtelijk vooronderzoek,
komt het Hof zelfstandig tot het doorhakken van deze forensisch wetenschappelijk knoop
in het nadeel van de verdachte; zonder daarbij relevante literatuur te raadplegen en de
knoop door een onafhankelijke deskundigen te doen doorhakken.
Nu schaarde het Hof zich in de opsporingsgelederen; het Hof is formeel, en zeker
materieel, geen meta-deskundige en moet dat in onpartijdigheid ook niet willen zijn.
Het Hof gaat geheel voorbij aan het feit dat methodologisch verantwoord uitgevoerd
onderzoek, brandoorzaken niet kiest op de overtuiging of ‘face value’ van een mogelijke of
gewenste oorzaak, maar door de in werkelijkheid aanwezige sporen voor zichzelf te laten
spreken en die dan allemaal te zien terugkeren in één verklarend oordeel tot die
oorzaak.
Het Hof ziet slechts naar de virtuele nagebootste ‘feiten’ als resultaat van
wetenschappelijk corrupt uitgevoerde testen en kiest daaruit wat hem belieft.
Nergens overweegt het Hof in zijn arrest de in werkelijkheid vastgestelde sporen en
feitelijke omstandigheden bij de eliminatie van een sigaret als oorzaak.
Het Hof geeft zich daarbij geen enkele causale rekenschap van de aard en
blootstellingsduur van beschadigingen, die op grond van expliciet gemaakte feitelijke
brandomstandigheden eenvoudig kunnen worden verklaard.
Hieronder valt ook het slachtoffer als sporendrager.
Het Hof verblijft over het slachtoffer slechts in vrijwillig zo gelaten psychologiserend
onbegrip over haar gedrag, vanuit aangenomen virtuele, doch natuurwetenschappelijke
absurde, omstandigheden aldaar op een dan onmogelijke plaats; gelet ook op haar
oppervlakkige wonden als sporen.
Fictie verving de empirische werkelijkheid en daarmee de toetssteen voor het bereik van
waarheid, als intermenselijke waarde, bij het Hof.
62