Rondleiden in de praktijk deel 2 def - Toerisme Vlaanderen

Hoofdstuk 2: Gids en ruimte
Het traject uitstippelen
De ruimte is een gegeven
De ruimte waarin een rondleiding of een tocht zich voltrekt, is bijna steeds een vast gegeven. Of het
om de vaste collectie in een museum gaat, het landschap bij een natuurwandeling, de organische stad
bij een stadsverkenning of de opstelling van een tentoonstelling: de gids moet werken met de
structurele mogelijkheden en beperkingen die door anderen (of door de natuur) bepaald zijn.
De gids gaat met die gegeven ruimte aan de slag.
Naast de ruimte of omgeving waar hij zich met de groep bevindt, houdt de gids ook rekening met
andere omgevingselementen: toegang, inkom, vertrekplaats, balie, vestiaire, toiletten, cafetaria, shop,
...
Naast dit ‘onroerend goed’, krijgt de gids ook te maken met de menselijke invulling van die ruimte en
de variabelen die hun invloed hebben op de ruimte: individuele bezoekers, andere groepen,
suppoosten, belichting, weer, manifestaties, verkeer, werken, ...
De ruimte strekt zich overigens verder uit dan het gebied waar de gids met zijn groep evolueert.
Toegangsroute, parkeerplaats, vestiaire, ticketbalie: voor de groep vormen ze één perceptueel geheel.
Ook de parkeerwachters, het vestiairepersoneel, de ordehandhavers, andere bezoekers: ze
‘bemeubelen’ mee de ruimte.
De gids in zijn habitat
Een gids die een uitstraling heeft van ‘dit is voor mij een vertrouwde habitat, hier ken ik mijn weg en
voel ik me zelfs thuis ondanks het verkeer, de drukte, de donkere zalen’, geeft een belangrijk
geruststellend signaal aan de groep.
Een groep ‘geeft’ zich makkelijker aan een gids die rust en zelfzekerheid uitstraalt in een voor hen
(nog) vreemde ruimte. Dit liever dan een gids die zenuwachtig wordt van de drukte in de zalen of die
zich teleurgesteld toont om het slechte weer, of die sakkert omdat hij een voorwerp niet kan tonen
vanwege tijdelijk niet aanwezig, of die zijn weg zelf nog moet zien te vinden naar de vestiaire, ....
11