Rondleiden in de praktijk deel 2 def - Toerisme Vlaanderen

Het antwoord op deze vragen is overigens niet eenvoudig .
Wat weten de groepsleden al?
Of in communicatietermen: wat is hun referentiekader (zie deel I: referentiekader)? Bij de reservatie
viel er zoals gezegd al veel te vernemen.
Tijdens een voorbereidend gesprekje met de ‘groepsleider’ komt ook veel aan het licht. (Hoe verliep
de reis totnogtoe? Wat stond hiervoor op het programma? Wat viel mee en wat sloeg tegen? Wat zijn
de verwachtingen?...)
Misschien moet je pijlsnel voor de rondleiding of de tocht even poolshoogte nemen door met enkele
deelnemers een praatje te maken.
Een groot deel van de strategie van je rondleiding volgt immers uit het antwoord op vraag: wat is de
voorkennis? Je wordt immers slechts begrepen door de filter van kennis en ervaring van je
toehoorders. Herinner je: ‘een zender verbindt zijn kennis en ervaring aan die van de ontvanger’.
Zonder de locomotief van hun kennis en ervaring blijft je karretje vol feiten en wetenswaardigheden
achter op het rangeerstation.
Wat moeten de groepsleden weten?
Het antwoord op deze vraag ligt voor een groot deel in de handen van de gids. Hier neemt hij zelf
vanuit zijn kennis een belangrijke beslissing. Natuurlijk spelen bij deze opportuniteitsbeslissing ook
een rol:
de visie van de organisatoren of de curator
de waarden van de organisatie
het respect voor de eigenheid van het monument, het gebouw, het landschap, de plek
…
Hoe dan ook maakt de gids vooraf voor zich uit wat beslist niet mag ontbreken in zijn verhaal en
welke structuur (zie ook verder) hij als leidraad zal hanteren.
Wat is het sleutelidee?
Wat is het overkoepelende thema?
Is er een aangewezen invalshoek, benadering?
Loopt er een rode draad?
Wat is wezenlijke informatie en wat is bijzaak?
8