van doel naar middel - Index of - Het Financieele Dagblad

VOORUITGANG
SEPT 2009
18
MICROSATELLIET
NAAR DE
MAAN
door ROB MEIJER foto THEO ALERS
Het populaire beeld van
de satelliet ter grootte
van een autobus is geruisloos
achterhaald. De
komende jaren zullen satellieten
zo groot als een baksteen de stratosfeer
in schieten, en nog wel verder.
Wetenschappers van Nederlandse universiteiten,
TNO en het radioastronomie
instituut Astron zijn heel optimistisch over
de mogelijkheid om een zwerm microsatellieten
naar de maan te sturen. Dat is een
geschikte plek om naar de randen van het
universum te kijken. Daar zweeft straling
en ander materiaal dat bij de geboorte van
het heelal is ontstaan, zeg maar het tijdstip
nul. Als de maan eenmaal is gelukt, ligt een
interplanetair telecomnetwerk binnen bereik
– handig voor de bemande ruimtevaart naar
Mars die de ruimtevaartclubs ESA en NASA
voorbereiden.
Micro- of nanosatellieten hebben wel
een grote antenne nodig. Hoe groter des
te nauwkeuriger het signaal op aarde kan
worden gericht. De in 2008 gelanceerde
Delfi-C3 satelliet – gemaakt in Delft – had
een antenne die lijkt op de metalen rolmaat,
zo’n uitrolbare centimeter. Als je de antennes
van een zwerm satellieten aan elkaar koppelt
kom je al een heel eind, maar een schotelantenne
is nog veel beter.
Er zijn al prototypes van flinterdun opblaasbaar
folie – in de ruimte waait het toch
niet. Nederlandse microsatellieten met zulke
antennes kunnen informatie geven over
beginnende files, en ze kunnen minuscule
hoogteverschillen op de grond registreren.
Niet alleen dijkverzakkingen komen dan
vroegtijdig aan het licht, maar ook bermbommen
in Afghanistan. ■
Rob Meijer is senior strategist bij TNO ICT
en hoogleraar informatica aan de UvA
De Delfi-C3: TU Delft,
TNO en Dutchspace brachten
vorig jaar al een microsatelliet
in een baan om de aarde.
➜
Lees meer over de
maan op pagina 26:
Binnen bereik