Documentatiebundel deel 2 - Contrast :::. Law Seminars

EUR-Lex - 61995J0007 - NL
van het Reglement voor de procesvoering, volgt dat een hogere voorziening duidelijk moet
aangeven, tegen welke onderdelen van het arrest waarvan de vernietiging wordt gevorderd, zij
is gericht, en welke argumenten rechtens die vordering specifiek staven.
Een hogere voorzienig die, zonder zelfs maar een argument te bevatten dat specifiek tegen het
bestreden arrest is gericht, slechts de reeds voor het Gerecht aangevoerde middelen en
argumenten - met inbegrip van die welke waren gebaseerd op door het Gerecht uitdrukkelijk
verworpen feiten - herhaalt of letterlijk overneemt, voldoet niet aan dit vereiste. Een dergelijke
hogere voorziening beoogt immers in werkelijkheid slechts een nieuw onderzoek van het bij
het Gerecht ingediende verzoek, iets waartoe het Hof niet bevoegd is.
Een hogere voorziening kan slechts worden gebaseerd op middelen inzake schending van
rechtsregels, met uitsluiting van iedere feitelijke beoordeling. Het Gerecht is bij uitsluiting
bevoegd om de feiten vast te stellen, behoudens het geval waarin de feitelijke onjuistheid van
hetgeen het heeft vastgesteld, voortvloeit uit de hem overgelegde processtukken, en om die
feiten te beoordelen. Het Hof is evenwel ingevolge artikel 168 A van het Verdrag bevoegd,
toezicht uit te oefenen op de wijze waarop het Gerecht de feiten juridisch heeft gekwalificeerd
en daaraan rechtsgevolgen heeft verbonden.
9 In het kader van een hogere voorziening is het Hof, evenals ten aanzien van de vaststelling
van de feiten, in beginsel niet bevoegd om de bewijzen te onderzoeken die het Gerecht tot
staving van die feiten in aanmerking heeft genomen. Wanneer die bewijzen regelmatig zijn
verkregen en de algemene rechtsbeginselen en regels van procesrecht inzake de bewijslast en
de bewijsvoering zijn geëerbiedigd, staat het enkel aan het Gerecht te beoordelen, welke
waarde moet worden gehecht aan de hem voorgelegde bewijzen. Die beoordeling vormt dus,
behoudens in het geval van een verkeerde opvatting van die bewijzen, geen rechtsvraag die
als zodanig vatbaar is voor toetsing door het Hof.
10 Ofschoon de gemeenschapsrechter in het algemeen een volledig onderzoek instelt naar de
vraag, of aan de voorwaarden voor toepassing van artikel 85, lid 1, van het Verdrag is voldaan,
dient hij zich bij de toetsing van een ingewikkelde economische beoordeling zijdens de
Commissie te beperken tot de vraag, of de procedurevoorschriften in acht zijn genomen, of de
motivering afdoende is, of de feiten juist zijn weergegeven en of er geen sprake is van een
kennelijke onjuiste beoordeling dan wel van misbruik van bevoegdheid.
11 Een middel dat voor het eerst in hogere voorziening voor het Hof wordt aangevoerd, moet
niet-ontvankelijk worden verklaard. Zou het een partij worden toegestaan in dat kader een
middel aan te voeren dat zij niet voor het Gerecht heeft aangevoerd, dan zou haar in feite
worden toegestaan om bij het Hof, waarvan de bevoegdheid inzake hogere voorziening
beperkt is, een geschil aanhangig te maken dat een ruimere strekking heeft dan het geschil
waarvan het Gerecht kennis heeft genomen. In hogere voorziening is het Hof dus enkel
bevoegd om de beoordeling door het Gerecht van de voor hem bepleite middelen te
onderzoeken.
12 Tegen een overeenkomst die niet tot doel heeft de mededinging te belemmeren, kan
slechts worden opgekomen wegens de gevolgen die zij heeft. In dat geval moeten de
mededingingsbelemmeringen die eruit zouden kunnen voortvloeien, worden beoordeeld tegen
de achtergrond van de mededinging binnen het feitelijke kader waarin zij zich zonder de
litigieuze overeenkomst zou afspelen.
Ingevolge artikel 85, lid 1, van het Verdrag is een dergelijke beoordeling niet enkel beperkt tot
de werkelijke gevolgen, doch moet zij eveneens rekening houden met de potentiële gevolgen
van de overeenkomst voor de mededinging op de gemeenschappelijke markt. Een
overeenkomst ontkomt evenwel aan het verbod van artikel 85 wanneer zij de markt slechts in
zeer geringe mate beïnvloedt.
De omstandigheid dat de Commissie niet in staat is het bestaan van een reële
mededingingsbelemmering aan te tonen, heeft derhalve geen gevolgen voor de beslechting
van het geschil over de betrokken overeenkomst.
13 De criteria coördinatie en samenwerking, die voorwaarden zijn voor onderling afgestemde
feitelijke gedragingen, houden allerminst in dat er een werkelijk "plan" moet zijn opgesteld,
maar dienen te worden verstaan in het licht van de in de verdragsbepalingen inzake de
mededinging besloten voorstelling, dat iedere ondernemer zelfstandig moet bepalen welk
beleid hij op de gemeenschappelijke markt zal voeren en welke condities hij zijn klanten zal
bieden.
Deze eis van zelfstandigheid sluit weliswaar niet uit, dat de ondernemer gerechtigd is zijn
beleid intelligent aan het vastgestelde of te verwachten marktgedrag van de concurrenten aan
te passen, doch staat onverbiddelijk in de weg aan enigerlei al dan niet rechtstreeks contact
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:61995CJ0007:NL:H...
Page 2 of 18
23/04/2012