3 januari 1928. Drie Surinaamse verstekelingen komen aan in ...

158
Oostenrijkse (Meinert) of Nederlandse (Max Tak) waren, uit de titels te verwijderen.
Dit lot trof ook de liefdeskomedie Het meisje met den blauwen hoed. Deze keer
konden de filmsoldaten niet op tegen de echte militairen, zoals bij het voorval in
Soestduinen in oktober 1934. Het was uiteindelijk niet nodig de joodse namen te
verwijderen, want de film werd op 29 juli 1940 vanwege het soldatenthema in zijn
geheel verboden. De enige troost voor de regisseur was dat de kosten beperkt zijn
gebleven. De film heeft geen renaissance beleefd.
Ludwig Berger bleef in Nederland en overleefde. Met zijn vriend Eduard Verkade,
de beroemde theaterman, wijdde hij zich aan het opvoeren van klassieke
toneelstukken, vaak in zijn elegante woning in de Amsterdamse Vondelstraat. Na
de oorlog ging hij naar Duitsland terug. Het waarom laat zich raden. De uit Auschwitz
teruggekeerde en inmiddels tot Nederlander genaturaliseerde Rudy Meyer
antwoordde op de vraag van De Telegraaf ‘Heeft de Nederlandse film nog grote
kansen?’ 5 ‘Niet meer en niet minder dan in 1933, toen ik hier begon. Het gebrek is
nog altijd: scriptschrijvers en producenten. Acteurs en regisseurs zijn er genoeg. Je
ziet, er is eigenlijk weinig veranderd in de vijftig jaren bioscoopbond.’
Kathinka Dittrich van Weringh
Eindnoten:
1 De Telegraaf, 8 oktober 1934; Arnhemse Courant, 11 oktober 1934.
2 Het Vrije Volk, 21 augustus 1934; Nieuwe Haarlemse Courant, 24 december 1934 en De Nieuwe
Eeuw, 3 januari 1935.
3 Het Volk, 2 januari 1935.
4 De Nieuwe Eeuw, 3 januari 1935.
5 De Telegraaf, 13 november 1968.
Cultuur en migratie in Nederland. Kunsten in beweging 1900-1980