Christo & Jeanne-Claude : Inpakkunst - labo-illustrato.be Website

Jeanne-Claude diende zich te gedragen
naar de etiquette van rijkere families en rebelleerde
voordurend, zwaar tegen de zin
van haar ouders. Op rijpere leeftijd werd
haar vader de hoogste Franse generaal in
rang, en zij het meest begeerde meisje van
Parijs. De rotverwende Jeanne-Claude, die
genoeg had van de chique bals en tennismatchen,
werd echter verliefd op de jonge
portretschilder van de familie: Christo, die
plots iets van betekenis in haar verwende
en verveelde leven bracht: een passie voor
kunst. Jeanne-Claude ondervond dus eveneens
een sterke invloed van de zeer turbulente
oorlogsjaren, en wilde niet liever dan
ontsnappen aan het gezag van haar strenge
ouders. Ook voor haar waren het Christo
en hun gedeelde liefde voor de kunst die
eindelijk vrijheid brachten in haar leven,
wat later ook een enorme impact heeft op
hun kunst: vrijheid en onafhankelijkheid
blijven twee van de belangrijkste factoren
in hun gezamenlijke projecten, die aanvankelijk
ook erg politiek getint zijn.
5.2 Christo en het Nouvéau Réalisme
In 1958 ontmoetten Jeanne-Claude en
Christo elkaar dus in Parijs. Christo is
erg arm, heeft geen paspoort en betaalt
zijn huur met het maken van portretten
van adellijke families, waaronder deze
van Jeanne-Claude, die hem vele jaren opdrachten
bezorgd.
Christo is vol enthousiasme voor de Parijse
kunstbewegingen, en bezoekt voordurend
galerijen, museums en tentoonstellingen
van grote kunstenaars, wiens werken hij
zorgvuldig bestudeerd.
Rond deze periode ontstaan er tal van
nieuw kunstgroeperingen, de ‘Groupe de
Recherche d’Art Visuel’ ontstaat, de Op
Art ontstaat vanuit enkele individuele
projecten, de Conceptuele Kunst ontstaat
en Klein en Restany richten het Nouvéau
Réalisme op. Verschillende gebeurtenissen
hebben tot het ontstaan van deze beweging
geleid. Allereerst was er in 1958 de beroemde
tentoonstelling van Yves Klein ‘Le
Vide’ in galerie Iris Clert, de ruimte was
volledig kaal en werd enkel gevuld door de
sensibiliteit van de kunstenaar, ze was het
begin van een liefde voor het immateriële
in de kunst. Daarna kwam Jean Tinguely,
een spilfiguur die in 1959 een machine
ontwierp om abstract te tekenen en schilderen:
Métamatics, waarmee de liefde voor
de machine, het object ontstond. Ook Villeglé
en Hains maakten opschudding door
op de Biënnale van Parijs een hele wand
vol stukken afgescheurde posters te hangen,
waardoor de liefde voor de ‘gevonden
voorwerpen’ de kunstwereld binnendrong.
Tenslotte bracht Armand een antwoord op
de leegte van Klein met de tentoonstelling
‘de volheid’, hij stapelde de hele galerie van
Iris Clert bomvol met afvalproducten.
Ook de Popart heeft een grote invloed, en
deze is in Frankrijk nog erg geladen met
tendensen uit de Dada en het Surrealisme.
Net zoals in de Amerikaanse variant, hebben
de kunstenaars een grote liefde voor
gebruiksvoorwerpen uit de maatschappij
en de industriële samenleving. Deze voorwerpen
worden vervolgens aangepast of gemanipuleerd,
herbruikt om hen te ontdoen
van hun alledaagse functies. De stroming is
zeer poëtisch en benadert de wekelijkheid
op een literaire wijze, waarbij de invloeden
van de Dada sterk aanwezig waren. Men
wendde zich sterk af van de école de Paris,
en de abstract-expressionisten. Pierre Restany,
de oprichter van de groep Nouveaux
Réalistes, ziet de oorsprong van de stroming
in het werk van Man Ray. De persoonlijke
inbreng van de kunstenaar op de objecten
uit zijn directe leefomgeving is zo objectief
mogelijk, waarbij toeval een grote rol mag
spelen. De definitie van de groep omschrijft
Restany als: object-objective-real-reality.
Een persoonlijke inbreng wordt vermeden,
en allen gebruiken ze bestaande materialen
die gelinkt zijn aan maatschappelijk
verbruik. Iedere kunstenaar deed dit op
zijn eigen manier. Christo zal later zijn objecten
aan de realiteit onttrekken op een
heel aparte manier: door hen geheel of gedeeltelijk
te bedekken, waardoor de dingen
geheimzinnig worden, en terug open worden
gesteld voor een nieuwe visie, om zo
een nieuwe soort relatie te doen ontstaan
tussen de mens en zijn omgeving. Later
zal hij dit blijven doen, op een veel grotere
19