Parijs, 27 juni 1962. <strong>Christo</strong> en <strong>Jeanne</strong>-<strong>Claude</strong> poseren voor hun kunstwerk: Iron Curtain, Wall of Oil Barrels, Rue Visconti, Paris. Foto’s a: Raymond de Seynes b: Journal France Soir, c: Journal France Soir.
6.2 Assemblages en Begrenzingen Dankzij zijn uiteindelijke toetrede krijgt <strong>Christo</strong> veel kansen om zijn ‘Paketjes’ en ‘Wrapped Objects’ tentoon te stellen, en groeiden langzaam zijn mogelijkheden. In 1961 <strong>be</strong>gon men in Berlijn aan de bouw van de muur en het IJzeren gordijn. Deze ge<strong>be</strong>urtenis had een grote impact op <strong>Christo</strong> en op zijn latere kunst. Geïntrigeerd door wat er in Berlijn ge<strong>be</strong>urde, namelijk de oprichting van een enorme ‘barrier of freedom’, ontwikkelde hij ideeën die zijn werk een totaal andere richting in zouden sturen. <strong>Christo</strong> ging zich focussen op het ontwikkelen van grenzen en scheidingen, en <strong>be</strong>studeerde gegevens als toegankelijkheid, transparantie, doorgang enz. In de herfst van 1961 werkte hij aan verschillende projecten, tekeningen en teksten die gestalte gaven aan zijn nieuwe projecten. Deze projecten waren veel grootser, van een monumentale grootte zelfs, en dienden een veel groter publiek te <strong>be</strong>roeren. Restany <strong>be</strong>schrijft deze periode zeer mooi: “<strong>Christo</strong> now envisioned works that, directly or indirectly, would adress the despair of oppression and the joy of freedom, themes related to what was occurring in Berlin.”* Rond die tijd ontstonden ook de eerste studies voor ‘Iron Curtain-Wall of Oil Barrels, Rue Visconti, Paris’. Van dan af aan zal hij het <strong>be</strong>grip ‘project’ lanceren om al zijn toekomstige kunstwerken te omschrijven. Nog andere projecten ontstaan, die steeds grootschaliger worden: Project for Wrappin the Ecole Militaire’ en zijn ‘Project of Wrapping a public Building’. De studies voor deze werken omvatten fotomateriaal, teksten, collages en schetsen, waarin hij de eigenlijke ge<strong>be</strong>urtenissen uitwerkt en visualiseert. Tezelfdertijd leidden onenigheden tot het uiteenvallen van de groep Nouvéaux Réalistes. Restany voldeed niet meer aan de verwachtingen van Klein en andere leden. Door deze ge<strong>be</strong>urtenis ontstaat er een hechte band tussen Klein en <strong>Christo</strong>, die even abrupt weer eindigt met Kleins onverwachte dood, maar die veel sporen nalaat in <strong>Christo</strong>’s latere werken. Via Klein ont- staan er ook steeds nauwere banden met Tinguely. De groep blijft echter nog verder <strong>be</strong>staan. Op 27 juni opende de eerst tentoonstelling van <strong>Christo</strong> in Parijs z’n deuren, in Gallerie J. Vooral studies en schetsen van zijn projecten werden getoond, alsook een immense installatiewand van 200 Oil Barrels, tegen de achterwand. Dezelfde avond vond zijn project ‘Iron Curtain, The Wall’ plaats in de Rue Visconti. Het project kende veel tegenspraak, maar <strong>Jeanne</strong>-<strong>Claude</strong> was vast<strong>be</strong>raden, en wist <strong>Christo</strong> te overtuigen. Hoe dan ook, het evenement vond plaats en was een laaiend succes, er waren veel aanwezigen en nieuwsgierigen. De wand van olievaten zorgde letterlijk voor een scheiding in de straat, mensen waren zowel gefascineerd als ontzet. Het werk was een verwijzing naar de Berlijnse Muur, en dus ook politiek gebonden, maar het voornaamste centrale thema was ‘Begrenzing’, verwijzend naar de verdeeldheid van Parijs, de grenzen van de Wet, de verdeling tussen Oost en West enz,... <strong>Christo</strong>’s passie voor ‘Borders’ was realiteit geworden. (*Chernow B., <strong>Christo</strong> and <strong>Jeanne</strong>-<strong>Claude</strong>:An Authorized Biography, 2000, pg. 103) Verschillende tentoonstellingen volgen hierop, waaronder deze met de Nouvéaux Réalistes in Munchen, en <strong>Christo</strong> werkt verder aan zowel zijn ‘projecten’ als zijn ‘verpakkingen’. De jaren hierop zal de ene tentoonstelling de andere blijven opvolgen. <strong>Christo</strong>’s werken krijgen steeds meer <strong>be</strong>langstelling en positieve kritiek. Ondanks de verwoede pogingen van Restany om de aandacht op Parijs te vestigen, wordt New York langzaam maar zeker het enige echte centrum voor hedendaagse kunst. <strong>Christo</strong> blijft verpakken, zijn vele werken uit deze periode zijn ingepakte voorwerpen, fietsen, afval en speelgoed, gebonden op voertuigen, bagagerekken enz, in transparante plastiek of doeken...die steeds groter worden. Ook <strong>Jeanne</strong>-<strong>Claude</strong> <strong>be</strong>gint actiever aan zijn werk deel te nemen. Het koppel <strong>be</strong>gint in deze periode met de wagen rond te trekken, <strong>Christo</strong> kon de verplaatsingskosten van zijn werken niet <strong>be</strong>talen en moest ze dus ter plaatse gaan maken. 27
- Page 1: Christo & Jeanne-Claude : Inpakkuns
- Page 4 and 5: Christo in zijn atelier te New York
- Page 7 and 8: 2. Index blz 05 blz 07 blz 09 blz 1
- Page 9 and 10: 3. Inleiding Mijn liefde voor Chris
- Page 11 and 12: Hierna zal ik de huidige werkwijze
- Page 13: 4. Biografie 1935: Christo (Christo
- Page 16 and 17: Christo in zijn appartement in Pari
- Page 18 and 19: a: Christo in zijn studio, Rue Sain
- Page 21 and 22: schaal, door scheidingen of grenzen
- Page 23: Restany: I tought it was natural fo
- Page 28 and 29: Store Front Project, 1964, 122*160*
- Page 30 and 31: a: Museum of Contemporary Art, Wrap
- Page 32 and 33: a: ‘Mein Kölner Dom, Wrapped’
- Page 34 and 35: a: ‘The gates, project for Centra
- Page 36 and 37: Running Fence, Sonoma and Marin Cou
- Page 39 and 40: werk van Christo en Jeanne-Claude:
- Page 41 and 42: “Once the work of art has been re
- Page 43 and 44: ‘Erosion Control Fabric’ zijn g
- Page 45: lassers ijzeren en metalen staven o
- Page 57 and 58: PG 52-53 1: Christo ‘The Gates, P
- Page 59: 8. Nawoord Ik denk dat ik, na het h
Change language