Christo & Jeanne-Claude : Inpakkunst - labo-illustrato.be Website

8. Nawoord
Ik denk dat ik, na het hele oeuvre van
Jeanne-Claude en Christo te hebben besproken
en te hebben doorlopen, kan stellen
dat het hier werkelijk om twee zeer
buitengewone kunstenaars gaat, waarvan
de werken wortels hebben die teruggaan
tot in het Parijs van de jaren ‘60, en
daarna steeds meer hun eigen leven zijn
gaan leiden. In hun beginjaren maakten ze
kunst als een benadering van vrijheid, om
een eigen ruimte te creëren waarin ze zich
thuis en vrij konden voelen. Later werd
hun kunst de visualisatie van een idee: een
andere benadering van de realiteit weergeven,
door de toeschouwer in het ‘visuele’
te verhinderen, door het aanbrengen van
‘begrenzingen’ tussen de mens en zijn omgeving.
En nog later zijn ze kunst gaan
maken omdat ze dat gewoonweg graag
deden, en van de inmiddels verkregen aandacht
genoten. Vandaar ook de monumentale
schaal waarop ze werken, de opvallende,
zeer publieke locaties, en de grote
commotie rond hun financiële onafhankelijkheid.
Ik vind het een beetje jammer
dat Christo, die voor mij toch een van de
spilfiguren was van het Nouveau Réalisme,
en die echt prachtige dingen deed met zijn
‘Wrapped Objects’ en zijn ‘Store Fronts’
nu zulke schreeuwerige kunstprojecten
maakt en daarmee zijn oorspronkelijk
werk volledig uitmelkt en zelfs teniet doet.
Het lijkt soms ook alsof het om werk van
twee totaal verschillende artiesten gaat, de
artiest van de kleine, woest maar vaardig
ingepakte objecten of etalages, en de kunstenaar
die met veel herrie en aandacht
publieke plaatsen gaat inpakken of begrenzen.
Ik kreeg bij het lezen en doorpluizen
van de biografieën vaak de indruk dat het
Jeanne-Claude was die haar man tot deze
ommekeer overtuigde. Haar wil en overtuigingskracht
deden Christo doorzetten
met werken waar hij vaak niets meer voor
voelde. Het succes en al de aandacht die het
koppel kreeg, zullen zeker ook rol hebben
gespeeld. Na hun eerste overwinningen in
Europa, begin jaren ’60, kregen Christo en
Jeanne-Claude werkelijk het gevoel dat de
wereld, na een lange periode vol geldnood
en moeilijkheden, opnieuw voor hen openlag.
Ik denk dat ze, overtuigd van hun eigen
succes en genietend van de aandacht,
nieuwe projecten zijn beginnen maken, die
qua achtergrond nog gedeeltelijk leunden
en steunden op het vroegere en beruchte
werk van Christo. Het enige dat ik over
hun recentste internationale projecten kan
zeggen is dat ze inderdaad een grote impact
nalaten, maar een die te wijten is aan de reusachtige
schaal en de commotie er rond,
niet aan artistieke waarde.
59