Christo & Jeanne-Claude : Inpakkunst - labo-illustrato.be Website

Restany: I tought it was natural for him to
join the group. He and all artist were perfectly
aware consumers, incorporating industrial,
urban objects into their work. By
clear choices Christo entered into the pure
orthodoxy of the movement. *
Christo: I never considered myself member
of the group. My loose affliation with
the group and my belated participation in
their venture provided a welcome opportunity
to exhibit, not a loss of independente
or an affirmation of Restany’s rhetoric.*
Christo: Maybe I would have signed...
but no one ever asked...*
(*Chernow B., Christo and Jeanne-Claude:An
Authorized Biography, 2000, pg. 94 en 95)
6. Van Empaquettages tot de huidige
‘Inpakkunst’
Omdat het hele oeuvre van Christo en Jeanne-Claude
zo omvattend is, heb ik ervoor
gekozen niet één periode uitgebreid te bespreken,
maar ze allemaal aan bod te laten
komen en toe te lichten, aangezien er een
zeer mooie evolutie plaatsvindt tussen hen,
een overgang, zonder enige breuk. Toch
denk ik wel, zoals ik reeds eerder meldde,
dat het ideeëngoed van het Nouvéau Réalisme
en het centrale thema in Christo’s
kunst – begrenzen - naar het einde toe, eerder
worden uitgesmeerd dan toegepast. Ik
vind het opmerkelijk dat hij in zijn latere
projecten nog steeds hamert op het ‘demystificeren’
van de realiteit door het scheiden
van ruimte en mens, en het plaatsen van
grenzen, enz... ideeën die stammen uit de
kern van het Nouvéau Réalisme, terwijl hij
in eerste instantie beweerde nooit achter
dit ideeëngoed te hebben gestaan. Ook hier
ga ik op zoek naar de beweegredenen achter
de kunstwerken, en aandacht schenken
aan de invloed die tijdsgenoten al dan niet
hebben uitgeoefend.
6.1 Empaquettages
Ik ga de aankomst van Christo in Parijs nemen
als beginpunt van diens artistieke carrière,
omdat hij dan voor het eerst in staat
is kunst te maken buiten de strikte richtlijnen
van het communistisch regime. In 1958
begint Christo met het inpakken van kleine
voorwerpen en objecten, gelakt, verpakt en
gestapeld. Zijn liefde voor deze objecten,
meestal omschreven als ‘Wrapped Cans en
Oil Barrels’ ontstond om de simpele reden
dat de vaten zowel goedkoop als onbreekbaar
waren. Een hele periode lang deed
Christo niets dan het versleuren, inpakken
en stapelen van talloze vaten en voorwerpen.
In 1959 bezoekt Christo de tentoonstellingen
‘The New American Painting’ en
‘Jackson Pollock’ die een diepe indruk op
hem nalaten. Ook bezoekt hij later dat jaar
de tentoonstelling van Jasper Johns in Galerie
Rive Droite.
Christo:’ The most attractive part of this
American art was an airy dimension that
came from the space, the emptiness, and
probably the nonchalance. It looked very
beautiful, very exciting, very strange, and
unique.’*
In datzelfde jaar zal Christo ook enkele
schilderijen maken, waarin een duidelijke
invloed van Pollock zichtbaar is, de werken
en objecten van deze periode zal hij later
‘Inventory Pieces’ noemen. Hij blijft gedurende
de hele periode gedreven bezig met
het inpakken van, de ‘Wrapping’ van allerlei
objecten, waaronder zelfs huishoudelijke
voorwerpen als stoelen, tafels, schoenen
enz... een liefde die langzaam verschuift
naar het verpakken van Oil Barrels.
In oktober 1959 vindt de ‘Biennale de Jeunes’
plaats in Parijs, en maakt Christo
kennis met het werk van de jonge Jean
Tinguely, Klein, Hundertwasser, Rauschenberg,
Johns, ... Christo was weg van het
werk van Klein en Tinguely en zeer onder
23