Christo & Jeanne-Claude : Inpakkunst - labo-illustrato.be Website

de indruk van hun vernieuwende opvattingen
over kunst, hij bleef deze figuren
nauwgezet bestuderen, en was aanwezig
op de performance van Klein: ‘Antropométries
de l’Epoque Bleue’ in de galerie
d’Arquian. Ook ging hij naar de voorstelling
van Tinguely’s sculptuur: ‘Hommage
to NY’, in maart 1960. Een nieuwe visie en
een nieuwe beweging ontstonden langzaam
maar zeker in de kunstwereld van Parijs,
gevormd en gestuwd door figuren als
Klein, Restany en Tinguely. Christo wilde
maar een ding: een rol gaan spelen in deze
doorbraak. In april verscheen dan uiteindelijk
het manifest van de groep Nouvéaux
Réalistes. Aangezien Restany het gebruik
van industriële materialen en afvalobjecten
van de consumptiemaatschappij aanprees,
volgde hij nauwgezet de gangen van de jonge
Christo, die veel galerijen en tentoonstellingen
bezocht, in de hoop opgemerkt te
worden en opgenomen in de groep. Het is
ook op aanraden van Restany, dat Christo
stopt met het beschilderen en bewerken van
zijn verpakkingen, denkelijk omdat de interventie
met het object dan verkleint, wat
meer aansluit bij de ideeën van de groep.
Uiteindelijk ging de overgang in Christo’s
werk nog verder, hij besloot te stoppen met
het inpakken van objecten, omdat hij geen
verdere evolutie meer zag in dit concept en
begon ‘Pakjes’ te creëren, die vaak flessen
en ander materiaal bevatten.
In de daaropvolgende periode ontmoet
Christo weer vele artiesten, zoals Niki de
Saint Phalle en haar mentor Tinguely.
Even later begint ook de langdurige en intense
vriendschap tussen Christo en Restany.
Hij blijft verpakkingen maken, en stelt
dit materiaal voor het eerst tentoon in zijn
zeer omstreden tentoonstelling in Cologne,
waar zich ook een ingepakte Renault bevond.
(*Chernow B., Christo and Jeanne-Claude:An
Authorized Biography, 2000, pg. 65)
Grappig detail bij deze gebeurtenis vind
ik, is dat in de catalogus een tekst staat, geschreven
door Restany, die de tentoonstelling
echter nooit bezocht. Hierin staat veel
lofspraak over Armand en Spoerri, die volgens
hem voorgangers waren in het maken
van ‘objectgerichte kunst’. Vreemd genoeg
was Christo in 1958 al begonnen met
het inpakken van zijn ‘Inventory Pieces’ en
voorwerpen, bijna een jaar voor Armand
met zijn opeenstapelingen begon, en bijna
twee jaar voor de assemblages van Spoerri.
De tentoonstelling maakt hem hoe dan ook
berucht in de kunstwereld, en even later
vraagt Restany hem om deelname aan een
tentoonstelling van de Nouvéaux Réalistes.
25