Overzicht van het Belgische politiek gebeuren in 2006 - Acco

Mark Deweerdt
Vlaamse kranten van 21 oktober hekelden Voka en de federaties van de verpakkings-
en voedingsindustrie de “milieutaks die er geen is” en die elk gezin 150
euro per jaar zou kosten.
Zoals hierboven gemeld schorste het Arbitragehof op 18 oktober de wet van 20
juli 2006 waarmee de regering een eerder arrest over het discriminerende karakter
van de drankverpakkingsheffing had trachten te omzeilen. 31 De oppositie en
de verpakkingsindustrie grepen het schorsingsarrest aan om de rechtsgeldigheid
van de nieuwe verpakkingsheffing in twijfel te trekken, maar volgens de regering
was er geen probleem.
In een gezamenlijke mededeling protesteerden de drie regionale OCMW-verenigingen
op 26 oktober tegen de regeringsbeslissing de werkgeversvergoeding voor
een dienstencheque met 1 euro te verlagen. Ze zeiden dat de vergoeding niet langer
zou volstaan om de lonen te indexeren, dat het stelsel na twee jaar een deficit
zou hebben en dat een deel van de 30.000 banen verloren zou gaan. Ook de
vakbonden waren het met de besparingsmaatregel niet eens. Op hun initiatief
betoogden op 10 november in Brussel 4.000 mensen – vooral vrouwen – die
werken in sectoren waar betaald werd met dienstencheques. Op 24 november
besliste de regering bij de overschrijding van de spilindex in 2007 haar bijdrage
met 0,28 euro per dienstencheque te verhogen, zodat de lonen van de werknemers
geïndexeerd zouden kunnen worden.
Op 9 november meldde De Tijd dat de regering beslist had vanaf 1 januari aan de
ongeveer 350 zogenaamde Kyotobedrijven beheerskosten aan te rekenen voor de
toewijzing van CO ²-emissierechten. De maatregel, die niet was meegedeeld, zou 6
miljoen euro opbrengen, die zouden worden toegewezen aan het Kyotofonds.
Begin november ontstond een polemiek over de onderbenutting van kredieten en
het ‘ankerprincipe’. 32 De Standaard had al op 7 oktober geschreven dat het kabinet
van Begroting een rondzendbrief klaar had, waarin voor iedere FOD werd aangegeven
hoeveel van de toegekende kredieten niet mocht worden gebruikt. Op die
manier zouden voor honderden miljoenen euro betalingen worden doorgeschoven
met de bedoeling het beoogde financieringsevenwicht te halen.
In Het Nieuwsblad van 2 november zei Karel Van Eetvelt, de gedelegeerd bestuurder
van Unizo, dat de federale regering “honderden faillissementen” veroorzaakte
door haar rekeningen “bewust te laat te betalen”.
Bij de voorstelling (6 november) van zijn 163ste Boek met opmerkingen en documenten
aan de Kamer van Volksvertegenwoordigers zei de eerste voorzitter van het Rekenhof,
Franki Vanstapel, dat wegens de kasboekhouding geen enkele FOD precies
kon zeggen hoeveel facturen er op betaling wachtten, wat daar de oorzaak
van was en tot hoeveel verwijlintresten dat aanleiding gaf. Vanstapel had een jaar
31. Het Arbitragehof zou de wet op 10 januari 2007 ook vernietigen.
32. Het ankerprincipe werd in 2002 ingevoerd. Het houdt in dat van de begrotingskredieten, met
uitzondering van lonen, pensioenen en onvermijdbare uitgaven, in principe maar 80% mag
worden uitgegeven.
270 | Res Publica 2007/2-3