Overzicht van het Belgische politiek gebeuren in 2006 - Acco

Overzicht van het Belgische politiek gebeuren in 2006
jaar. Slangen werkte eerder voor de Vlaamse socialisten, christendemocraten en
liberalen, en was ook enige tijd persadviseur van premier Verhofstadt geweest.
Twee weken later (4-5 november) kondigde voorzitter Somers in enkele interviews
een “revolutie” aan om van de VLD in een tienstappenplan “opnieuw een
heel sterke en toonaangevende partij” te maken. Als eerste stap positioneerde hij
de VLD als een “progressieve centrumpartij”, met veel aandacht voor de zwakkeren
en het verenigingsleven. Op 4 december bepaalde het partijbestuur vijf thema’s
waarover partijleden in evenveel “labs” het inhoudelijke politieke debat
nieuw leven konden inblazen. Het ging om de vergrijzing, de arbeidsmarkt, eenoudergezinnen,
diversiteit en de handel van morgen.
Op 16 december stelde premier Verhofstadt in Brugge, in een toespraak voor
1.500 partijleden, de grote lijnen voor van zijn boek Pleidooi voor een open samenleving,
dat als zijn “vierde burgermanifest” werd voorgesteld en dat het “liberale
pad naar 2020” uittekende. 59 De partijmeeting werd algemeen beschouwd als het
begin van de verkiezingscampagne en de sollicitatie van Verhofstadt voor een
volgende ambtstermijn. Het manifest zelf werd op 21 december aan de pers gepresenteerd.
CD&V/N-VA – Het bericht, in het VRT-radionieuws van 23 uur op 29 november
en in het ochtendnieuws van 30 november, dat Jean-Marie Dedecker lid zou worden
van de N-VA (zie supra bij VLD) sloeg bij CD&V, de kartelpartner van de N-
VA, in als een bom. Het politiek bestuur kwam op 30 november in spoedvergadering
bijeen en sprak “zijn bezorgdheid” uit. CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen en
Yves Leterme, de Vlaamse minister-president en feitelijke partijleider, die pas op
29 november in de vooravond waren ingelicht, hadden nadien een gesprek met
N-VA-voorzitter Bart De Wever en minister Geert Bourgeois. Vandeurzen zei
achteraf dat het perspectief dat Dedecker op een lijst met CD&V’ers zou staan
“voor onze partij een brug te ver is”. Leterme zei dat CD&V een ander programma
en een andere stijl had dan Dedecker. “Als de N-VA kiest voor Dedecker, zal
het zonder ons zijn. Het is jammer voor Vlaanderen wat de N-VA doet”, zei hij.
Het partijbestuur van de N-VA betreurde dat CD&V een einde maakte aan de
kartelvorming, wees het aanbod van Dedecker om terug te treden af en hield er
rekening mee dat de partij op korte of middellange termijn uit de Vlaamse regeringscoalitie
zou worden gezet. Bourgeois stelde een op 2 december beginnend
bezoek aan China uit. Oud-VU-Kamerlid Jaak Vandemeulebroucke zei op 3 december
uit ongenoegen over de komst van Dedecker uit de N-VA te stappen.
Na topoverleg tussen de twee partijen op 4 december deelden de twee voorzitters
mee dat de kartelafspraken en het Vlaams regeerakkoord “correct en loyaal”
zouden worden uitgevoerd en dat ze met betrekking tot het “conflict over een
eventuele federale kartelvorming en de daarover ingenomen standpunten” een
“afkoelingsperiode” inlasten. In de daaropvolgende dagen hadden er discrete
59. De eerste drie ‘burgermanifesten’ verschenen tussen 1991 en 1994, toen Verhofstadt oppositieleider
was.
Res Publica 2007/2-3 | 325