Overzicht van het Belgische politiek gebeuren in 2006 - Acco

Mark Deweerdt
werknemers die vanaf 58 jaar met conventioneel brugpensioen gaan of hun loopbaan
volledig onderbreken, minder voordelige pensioenrechten te geven en zo
aan te moedigen langer te werken (koninklijk besluit van 13 november 2006).
Op 20 september brachten de sociale partners een advies uit een verhoging van
sommige pensioenen en van de lastenverlaging voor nacht- en ploegenarbeid,
twee maatregelen waarvoor de regering geld opzij had gezet in het Generatiepact.
Ze stelden voor de laagste en oudste pensioenen op 1 september 2007 en
2008 met telkens 2% te verhogen. De sociale partners gingen daarmee in tegen
minister van Pensioenen Bruno Tobback (SP.A), die op 20 juni had voorgesteld
werknemers en zelfstandigen die vijf of meer jaar met pensioen zijn, een jaarlijkse
welvaartsbonus te geven. In 2007 zou het gaan om 55 euro; nadien zou daar 90
euro per jaar bijkomen, tot de bonus (in 2013) 595 euro bedraagt. Vanaf 2014 zou,
bovenop de welvaartsbonus, het maandbedrag van het pensioen jaarlijks met 7,5
euro verhogen. Voor de nacht- en ploegenarbeid stelden de sociale partners voor
de lastenverlaging op uiterlijk 1 juli 2007 op te trekken van 5,63 naar 10,7%.
Over de verhoging van de pensioenen besliste de regering op 9 februari 2007 de
welvaartsbonus in 2007 en 2008 deels in centen (75 euro, uit te keren in april),
deels in procenten (verhoging met 2% in september) uit te keren. In 2009 zou
beslist worden die regeling te behouden dan wel over te schakelen naar een
gewone procentuele verhoging.
De verhoging van de lastenverlaging voor nacht- en ploegenarbeid zou pas in
2007 wettelijk geregeld worden.
Toegang tot arbeidsmarkt en knelpuntberoepen – Hoewel de Europese Commissie op
8 februari de ‘oude’ lidstaten van de Europese Unie had aangemaand hun arbeidsmarkt
op 1 mei open te stellen voor werkzoekenden uit de ‘nieuwe’, Oost-
Europese lidstaten, besliste de regering op 24 februari dat nog niet te doen.
Groot-Brittannië, Ierland en Zweden hadden hun grenzen al op 1 mei 2004 geopend,
de dag waarop acht Oost-Europese landen tot de EU waren toegetreden.
De overige lidstaten moesten tegen 30 april meedelen of zij verder gebruik wilden
maken van de overgangsperiode en hun grenzen nog tot 2009 dichthouden.
In België waren de liberale regeringspartijen er voorstander van Oost-Europese
werknemers vanaf 1 mei toe te laten, de socialisten verzetten zich daartegen.
Bij wijze van vergelijk besliste de regering op 24 februari niet tot 2009 te wachten
om de arbeidsmarkt open te stellen voor Oost-Europese werknemers, maar tot
zou zijn voldaan aan vier voorwaarden. Ze baseerde zich daarvoor op een advies
van de Hoge Raad voor de Werkgelegenheid. Opmerkelijk was dat de voorstelling
van het advies aan de pers nog aan de gang was toen de regering haar beslissing
al meedeelde.
De vier voorwaarden waren: de uitbreiding van Dimona, de elektronische aangifte
van werknemers bij de RSZ, tot buitenlandse werknemers die tijdelijk naar
België komen om hier een opdracht te vervullen; de instelling van de hoofdelijke
aansprakelijkheid van hoofdaannemers of opdrachtgevers voor de naleving van
de loon- en arbeidsvoorwaarden van buitenlandse werknemers die hun ter beschikking
worden gesteld; de versterking en betere samenwerking van de federa-
296 | Res Publica 2007/2-3