Overzicht van het Belgische politiek gebeuren in 2006 - Acco

Overzicht van het Belgische politiek gebeuren in 2006
trokken”. De mededeling veroorzaakte opschudding en verontwaardiging. De
oppositie sprak van een “blunder van formaat”.
Op 2 maart gaven Onkelinx en Dewael, die een skivakantie in Frankrijk onderbroken
had om naar Brussel te komen, uitleg op een persconferentie. Ze beklemtoonden
dat Erdal tot aan de veroordeling onschuldig en een vrije burger was, en
niet preventief kon worden opgepakt. Niettemin bewaakte de Staatsveiligheid
haar dag en nacht. Sinds 19 februari was, in het vooruitzicht van het vonnis en ter
wille van het vluchtrisico, het toezicht nog versterkt. Volgens de ministers was
iets fout gelopen in de bewaking. Ze stelden voor het Comité I en het Comité P,
de controleorganen van de inlichtingendiensten resp. de politiediensten, met een
onderzoek te gelasten.
Op 6 maart interpelleerden leden van de Kamercommissies voor Justitie en voor
Binnenlandse Zaken de ministers Dewael en Onkelinx. Beiden herhaalden dat
Erdal niet vooraf opgepakt had kunnen worden. Volgens Dewael waren er geen
concrete indicaties dat Erdal zou vluchten. CD&V en het Vlaams Belang eisten
het ontslag van de twee ministers, maar de moties van wantrouwen die de twee
fracties hadden ingediend werden op 9 maart door de plenaire Kamer verworpen.
Eerste minister Verhofstadt zei op 8 maart dat de verdwijning van Erdal een verkeerd
beeld gaf van de terrorismebestrijding in België en van de successen die
daarbij al geboekt werden.
Op 9 maart gelastten de parlementaire begeleidingscommissies van het Comité I
en van het Comité P, die eerder al Koen Dassen, de ontslagnemende administrateur-generaal
van de Staatsveiligheid hadden gehoord, de twee Comités binnen
de maand een rapport op te stellen over de zaak-Erdal.
Beide comités overhandigden hun rapport op 18 april aan de regering en aan de
parlementaire begeleidingscommissies. Senator Hugo Vandenberghe (CD&V)
noemde de rapporten bezwarend voor de regering omdat eruit zou blijken dat ze
herhaaldelijk was gewaarschuwd en over de juridische middelen beschikte om
Erdal aan te houden. Volgens senator Paul Wille (VLD) bewezen de rapporten
dan weer dat zowel de Staatsveiligheid als de politie “behoorlijk” hadden gefunctioneerd.
Tijdens het vragenuurtje in de Kamer haalde de oppositie op 20 april opnieuw
zwaar uit naar de ministers Dewael en Onkelinx. Tony Van Parys (CD&V) zei dat
de Staatsveiligheid tot elf keer toe had gewaarschuwd voor een vlucht van Erdal.
Hij noemde het onaanvaardbaar dat de regering geweigerd had de politie in te
schakelen om Erdal te volgen. “U hebt het zo georganiseerd dat Erdal niet kon
worden opgepakt. Dat was een politieke keuze”, zei hij. Dewael en Onkelinx
bleven op het standpunt staan dat Erdal vóór het vonnis een vrij en onschuldig
persoon was. De regering had niettemin beslist haar een vaste verblijfplaats te geven,
met observatie door de Staatsveiligheid en de plicht zich te melden telkens
wanneer ze haar woning verliet.
Dewael ontkende dat de Staatsveiligheid elf waarschuwingen had gegeven. “Ik
heb in 2005 voor het eerst kennis genomen van een rapport van de Staatsveiligheid,
maar daarin werd niet zozeer een risicoanalyse gemaakt, maar werden wel
Res Publica 2007/2-3 | 287