Overzicht van het Belgische politiek gebeuren in 2006 - Acco

Mark Deweerdt
gesprekken tussen de kopstukken van beide partijen plaats; daarbij kwam ook de
lijstvorming voor de federale verkiezingen van 2007 ter sprake.
Op 9 december kwam eerst het partijbestuur en vervolgens de partijraad van de
N-VA bijeen om over de resultaten van het overleg te beraadslagen. Anders dan
was verwacht, deed het partijbestuur “wegens het historische belang van de beslissing”
geen voorstel aan de partijraad. Die koos met 62% van de stemmen voor
de voortzetting van het kartel met CD&V en maakte daarmee duidelijk dat Dedecker
niet welkom was. Volgens De Wever had zijn partij van CD&V het engagement
gekregen dat de christendemocraten zonder “grote staatshervorming”
niet in een federale regering zouden stappen. Naar verluidde had de N-VA ook
de garantie op vijf parlementaire mandaten gekregen, was er beslist in de Kamer
en de Senaat één fractie te vormen en waren er ook financiële afspraken gemaakt.
CD&V was opgelucht over de uitkomst van de partijraadsvergadering. Dedecker
reageerde verbitterd. Bij de N-VA nam Frieda Brepoels ontslag als ondervoorzitter
omdat volgens haar de partijleiding haar geloofwaardigheid had verloren.
Later bleek dat de kwestie het gezag van partijvoorzitter De Wever niet had aangetast
en geen negatieve gevolgen had voor de N-VA.
Op 12 december stelden Vandeurzen en De Wever de basistekst voor die de
leidraad zou worden voor het verkiezingsprogramma van het kartel. De twee
partijen spraken zich uit voor een confederaal staatsmodel, waarin het zwaartepunt
bij de deelstaten Vlaanderen en Wallonië ligt en Brussel een aangepast statuut
krijgt.
Vlaams Belang – Kamerlid Guido Tastenhoye kwam op 23 februari in verlegenheid
door een bericht in De Standaard, dat hij bij de burgemeester van Schoten tussenbeide
was gekomen over de regularisatie van het verblijfsstatuut van een gezin
uit Kazachstan. Zijn demarche leek moeilijk verzoenbaar met de standpunten
van zijn partij, die enkele weken eerder nog kritiek had op manifestaties voor een
humaan asielbeleid. Na een gesprek met partijvoorzitter Frank Vanhecke zei deze
dat Tastenhoye zich in die “ongelukkige tussenkomst” door “zijn hart en emoties”
had laten leiden en dat hij het partijstandpunt voor een “strak illegalenbeleid
en een streng maar rechtvaardig vreemdelingenbeleid” steunde.
Op 31 maart nam Rob Verreycken ontslag als lid van het Vlaams Parlement, na
een incident in de parlementsgebouwen waarbij hij een vlag van de N-VA had
vertrappeld en waar de partijtop verveeld mee zat. Verreycken was in 2004 al in
opspraak gekomen door een straatruzie met zijn echtgenote over hun echtscheiding.
Na de volgens het parket racistisch geïnspireerde moord in Antwerpen op een
blank meisje en haar Malinese oppas (11 mei), werd her en der met een beschuldigende
vinger naar het Vlaams Belang gewezen (zie VI.C. Zinloos geweld). Voorzitter
Vanhecke beklemtoonde dat zijn partij nooit had opgeroepen tot geweld.
Volgens De Standaard (30 mei) was aan de partijtop niettemin overeengekomen
tijdens meetings meer op het taalgebruik te letten, omdat televisiebeelden van
een kort voordien gehouden “veiligheidsmeeting” het tegendeel suggereerden
326 | Res Publica 2007/2-3