grondslagen van de quantummechanica - Universiteit Utrecht
grondslagen van de quantummechanica - Universiteit Utrecht
grondslagen van de quantummechanica - Universiteit Utrecht
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
24 HOOFDSTUK II. HET FORMALISME<br />
II.5<br />
DIRECTE SOM EN DIRECT PRODUCT<br />
Er zijn twee manieren om uit twee gegeven Hilbertruimtes H 1 en H 2 een nieuwe Hilbertruimte H te<br />
construeren, of omgekeerd, een gegeven Hilbertruimte H in kleinere ruimten te ontbin<strong>de</strong>n.<br />
DE DIRECTE SOM<br />
Laat H 1 en H 2 twee Hilbertruimten zijn. We noemen <strong>de</strong> ruimte H := H 1 ⊕ H 2 per <strong>de</strong>finitie <strong>de</strong><br />
directe somruimte <strong>van</strong> H 1 en H 2 als het volgen<strong>de</strong> geldt:<br />
(i) H 1 ⊕ H 2 bevat als elementen alle geor<strong>de</strong>n<strong>de</strong> paren <strong>van</strong> vectoren, (genoteerd als |φ〉 1 ⊕ |ψ〉 2 )<br />
met |φ〉 1 ∈ H 1 en |ψ〉 2 ∈ H 2 .<br />
(ii) Er is een optelling en scalaire vermenigvuldiging ge<strong>de</strong>finieerd op H 1 ⊕ H 2 , die voldoen aan<br />
a(|φ〉 1 ⊕ |ψ〉 2 ) + b(|χ〉 1 ⊕ |ξ〉 2 ) = (a|φ〉 1 + b|χ〉 1 ) ⊕ (a|ψ〉 2 + b|ξ〉 2 ) ,<br />
(II.77)<br />
(iii) Het inproduct gedraagt zich additief:<br />
( 1 〈φ| ⊕ 2 〈φ |)(ψ〉 1 ⊕ |ψ〉 2 ) = 1 〈φ|ψ〉 1 + 2 〈φ|ψ〉 2 . (II.78)<br />
(iv) H 1 ⊕ H 2 is <strong>de</strong> kleinste Hilbertruimte opgespannen door <strong>de</strong> elementen <strong>van</strong> <strong>de</strong> vorm |φ〉 1 ⊕ |ψ〉 2<br />
en hun lineaire combinaties.<br />
Merk op dat relatie (II.77) als gevolg heeft dat alle elementen in H 1 ⊕H 2 <strong>van</strong> <strong>de</strong> vorm |φ〉 1 ⊕|ψ〉 2<br />
zijn, voor zekere |φ〉 1 ∈ H 1 en |ψ〉 2 ∈ H 2 . Immers, een willekeurige lineaire combinatie <strong>van</strong><br />
elementen in H 1 ⊕ H 2 is wegens (II.77) <strong>van</strong> <strong>de</strong> vorm<br />
( ) ( )<br />
∑<br />
∑ ∑<br />
a i |φ i 〉 1 ⊕ |ψ i 〉 2 = a i |φ i 〉 1 ⊕ a i |ψ i 〉 2 . (II.79)<br />
i<br />
i<br />
i<br />
Dit betekent dat <strong>de</strong> eisen (i) en (ii) hierboven automatisch meebrengen dat H 1 ⊕ H 2 gesloten is on<strong>de</strong>r<br />
lineaire combinaties.<br />
De <strong>de</strong>elruimte <strong>van</strong> H 1 ⊕ H 2 die bestaat uit alle vectoren <strong>van</strong> <strong>de</strong> gedaante 0 1 ⊕ |φ〉 2 , met 0 1 <strong>de</strong><br />
nulvector in H 1 en |φ〉 2 ∈ H 2 willekeurig, is isomorf met H 2 , en net zo voor |φ〉 1 ⊕ 0 2 en H 1 .<br />
Bovendien zijn <strong>de</strong>ze twee <strong>de</strong>elruimten <strong>van</strong> H 1 ⊕ H 2 on<strong>de</strong>rling orthogonaal, want<br />
1〈φ| ⊕ 0 2 | 0 1 ⊕ |ψ〉 2 = 1 〈φ | 0 〉 1 + 2 〈0 | φ〉 2 = 0<br />
(II.80)<br />
Ie<strong>de</strong>re vector |φ〉 ∈ H 1 ⊕ H 2 kan dus uniek geschreven kan wor<strong>de</strong>n als <strong>de</strong> directe som <strong>van</strong> twee<br />
orthogonale termen:<br />
|φ〉 = |φ 1 〉 ⊕ |φ 2 〉 = |φ〉 1 ⊕ 0 2 + 0 1 ⊕ |φ〉 2 .<br />
(II.81)<br />
Stel, omgekeerd, dat H een willekeurige gegeven Hilbertruimte is en dat H 1 een <strong>de</strong>elruimte <strong>van</strong><br />
H is. Laat nu H 2 = H1<br />
⊥ het orthocomplement <strong>van</strong> H 1 zijn. Dat wil zeggen, H 2 bevat alle vectoren<br />
die loodrecht staan op alle vectoren uit H 1 . Er geldt dan H = H 1 ⊕ H 2 , met <strong>de</strong> i<strong>de</strong>ntificatie<br />
|φ〉 1 ⊕ 0 2 ←→ |φ〉 ∈ H 1<br />
(II.82)<br />
0 1 ⊕ |ψ〉 2 ←→ |ψ〉 ∈ H 2 (II.83)