grondslagen van de quantummechanica - Universiteit Utrecht
grondslagen van de quantummechanica - Universiteit Utrecht
grondslagen van de quantummechanica - Universiteit Utrecht
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
32 HOOFDSTUK II. HET FORMALISME<br />
De kans om voor fysische grootheid A die correspon<strong>de</strong>ert met normale operator A een waar<strong>de</strong> te<br />
vin<strong>de</strong>n in ∆ ⊂ R bij meting wanneer het fysisch systeem in (zuivere) toestand ψ ∈ H is, is dan<br />
Prob ψ (A : ∆) = 〈ψ|P A (∆)|ψ〉 .<br />
(II.125)<br />
In het geval <strong>van</strong> <strong>de</strong> grootheid positie Q krijgen we dan, <strong>van</strong>wege (II.124):<br />
∫<br />
Prob ψ (Q : ∆) = 〈ψ|P Q (∆)|ψ〉 = |ψ(q)| 2 dq .<br />
∆<br />
(II.126)<br />
Alle empirische uitspraken <strong>van</strong> <strong>de</strong> <strong>quantummechanica</strong> zijn <strong>de</strong>rhalve uit te drukken in termen <strong>van</strong><br />
projectoren; preciezer, alle empirische uitspraken <strong>van</strong> <strong>de</strong> <strong>quantummechanica</strong> betreffen<strong>de</strong> fysische<br />
grootheid A zijn uit te drukken in termen <strong>van</strong> <strong>de</strong> spectrale familie <strong>van</strong> A.<br />
Dirac. Het zij ten slotte opgemerkt dat <strong>de</strong> <strong>quantummechanica</strong> à la Dirac willens en wetens <strong>de</strong><br />
postulaten <strong>van</strong> Von Neumann schendt door buiten <strong>de</strong> Hilbertruimte te tre<strong>de</strong>n. Dirac (1947, blz. 40):<br />
“The bra and ket vectors that we now use form a more general space than a Hilbert space.” Om<br />
Dirac toch wiskundig han<strong>de</strong>n en voeten te geven, heeft <strong>de</strong> Franse wiskundige Laurent Schwarz <strong>de</strong><br />
theorie <strong>van</strong> distributies ontwikkeld, en <strong>de</strong> Russische mathematisch fysicus I.M. Gel’fand <strong>de</strong> theorie<br />
<strong>van</strong> opgetuig<strong>de</strong> Hilbertruimten (Eng.: rigged Hilbert-space). In tegenstelling tot Schrödinger en<br />
Von Neumann, zag Dirac <strong>de</strong> golfmechanica als een generalisering <strong>van</strong> <strong>de</strong> matrixmechanica, namelijk<br />
<strong>van</strong> een discrete in<strong>de</strong>x naar een continue in<strong>de</strong>x, zodat men <strong>van</strong> een Schmidt-rijtje naar een golffunctie<br />
gaat, en <strong>van</strong> oneindige matrices naar integraal-kernen.<br />
Samenvatting. Een complexe Hilbertruimte is per <strong>de</strong>finitie een volledige, separabele complexe<br />
vectorruimte met een inproduct dat gerelateerd is aan <strong>de</strong> norm via ‖ψ‖ 2 = 〈ψ|ψ〉; <strong>de</strong> dimensie<br />
is eindig of aftelbaar-oneindig; in het eindig-dimensionale geval zijn <strong>de</strong> eisen <strong>van</strong> separabiliteit en<br />
compleetheid overbodig want afleidbaar uit <strong>de</strong> overige eigenschappen <strong>van</strong> een Hilbertruimte; in het<br />
overgrote meren<strong>de</strong>el <strong>van</strong> fysische toepassingen zijn oneindig-dimensionale Hilbertruimten en onbegrens<strong>de</strong><br />
operatoren vereist.