LR_8_IJmeerlijnpublictie

De IJmeerlijn – Een halve eeuw van planvorming 65
Epiloog
Het Rijk, de regio, Amsterdam en Almere zetten in op een verdergaande verankering van
Almere in de Amsterdamse regio. Op deze manier wordt er niet gebouwd aan separate
steden, maar aan een krachtige metropool. Als het (relatief) nieuwe Almere optimaal
wordt verbonden met het oude land, profiteren de stad en de regio optimaal van elkaar.
De IJmeerlijn, een directe verbinding tussen Amsterdam en Almere, is de drager van deze
wisselwerking. Of, beter gezegd: van deze metropoolontwikkeling. De verbinding maakt
dat de meest krachtige economische motor van Nederland, ook in internationaal opzicht,
wordt versterkt, en dat Almere op een verantwoorde wijze kan (door)groeien tot een stad
waar 300.000 tot 350.000 mensen zullen wonen, werken, leven.
De IJmeerlijn maakt het mogelijk om aan de westzijde van Almere hoogstedelijke woonmilieus te realiseren.
Almere Pampus wordt een voortzetting van IJburg, wat betekent dat de Amsterdamse en Almeerse
woon- en werkmilieus direct op elkaar zullen aansluiten. Tegen deze achtergrond spreekt het Rijk in de
Rijksstructuurvisie Amsterdam - Almere - Markermeer van een ‘stip op de horizon’, wanneer het gaat om
de IJmeerlijn. Het Rijk verkiest het (toekomst)perspectief met een directe verbinding tussen Amsterdam
en Almere expliciet boven andere verstedelijkingsopties. De inhoudelijke logica van deze keuze is evident.
De huidige financiële situatie maakt het keuzeproces echter complex. Deze publicatie biedt een overzicht
van alle argumenten vóór een IJmeerlijn; argumenten die in de halve eeuw die achter ons ligt steeds
opnieuw zijn bevestigd door Rijk en regio.