Voortgangsrapport 2010 - Vlaamse Landmaatschappij

3.4.3 Evaluatie van de effecten van
bedrijfsontwikkeling na bewezen
mestverwerking op de NH 3 -emissie
in 2010
In het kader van de NEC-richtlijn mag de NH 3 -emissie in Vlaanderen
in 2010 niet meer dan 45 kton NH 3 bedragen. Het Mestdecreet voorziet
de mogelijkheid voor individuele bedrijven om uit te breiden na
bewezen mestverwerking. Het is belangrijk om het effect van deze
uitbreidingsmogelijkheid op de NH 3 -emissie te evalueren.
Sedert 2008 wordt jaarlijks een evaluatie uitgevoerd van het effect
van uitbreiding na bewezen mestverwerking op het NH 3 -emissieplafond
van 2010. De methodiek die gebruikt wordt voor deze evaluatie
werd uitvoerig beschreven in het Voortgangsrapport 2008.
Bij deze scenario-analyses wordt telkens uitgegaan van worstcase
scenario’s op basis van gemaximaliseerde activiteitsdata.
Indien de 479 aanvragen voor uitbreiding na bewezen mestverwerking
in 2009, goed voor een nettostikstofproductie van 3,0 miljoen
kg N, ook effectief gerealiseerd zouden worden, dan vertaalt zich dit
in een bijkomende ammoniakemissie van maximaal 0,7 kton (tegen
2011). In 2010 werden door 301 landbouwers een aanvraag voor
uitbreiding na bewezen mestverwerking ingediend, goed voor een
bijkomende nettostikstofproductie van 1,6 miljoen kg stikstof (stand
van zaken 16 november 2010). Een volledige realisatie van deze uitbreidingen
zou de ammoniakemissie met maximaal 0,4 kton laten
toenemen (tegen 2012).
Gelet op de dalende trend in NH 3 -emissie uit landbouw die jaar na
jaar opgetekend wordt, brengt deze potentiële bijkomende emissie
als gevolg van uitbreiding na bewezen mestverwerking, het ammoniakplafond
van 45 kton NH 3 in 2010 niet in het gedrang.
Verzuring wordt omschreven als de gezamenlijke effecten van luchtverontreinigende
stoffen die via de atmosfeer worden aangevoerd en
waaruit zwavelzuur (H 2 SO 4 ) en salpeterzuur (HNO 3 ) kunnen gevormd
worden. Menselijke activiteiten, voornamelijk het gebruik van fos-
[22] Bron: VMM (2009), “Zure regen” in Vlaanderen, Depositiemeetnet verzuring 2008.
siele brandstoffen en veeteelt, veroorzaken emissies van zwaveldioxide
(SO 2 ), stikstofoxiden (NO x ) en ammoniak (NH 3 ).
De verzurende stoffen worden verwijderd uit de atmosfeer via droge
depositie (absorptie door vochtige oppervlakken, afzetting van aerosoldeeltjes)
en natte depositie (uitregenen en uitwassen). Totale
verzurende depositie is de som van natte en droge depositie. Verzurende
depositie wordt uitgedrukt in zuurequivalenten (Zeq/ha.jaar).
Verzurende deposities zorgen voor een aantasting van ecosystemen
door verzuring van de bodem en het oppervlaktewater en voor verhoogde
nitraatgehaltes in het grondwater en de uitspoeling van metalen
naar het grondwater.
3.4.4.2 Beleidsdoelstellingen voor verzurende
deposities
In Vlaanderen zijn er voor de verzurende deposities van SO x , NH x en
NO x depositienormen vastgelegd in de MINA-plannen (op basis van
de doelstellingen emissieplafonds van de NEC-richtlijn). De middellangetermijn
doelstelling voor 2010 voor de totale verzurende depositie
bedraagt 2.660 Zeq/ha.jaar, waarvan 1.460 Zeq/ha.jaar specifiek
voor NH x (Tabel 85). Daarnaast zijn ook langetermijndoelstellingen
afgebakend, waarbij een strengere doelstelling vastgelegd is voor
verzuringsgevoelige gebieden dan voor de andere bosecosystemen.
Naast de beleidsdoelstellingen, zijn er ook grenswaarden voor SO 2
(20 μg/m³) en NO x (30 μg/m³) van de Europese richtlijn 2008/50/EG
(betreffende de luchtkwaliteit en schonere lucht voor Europa) en de
richtwaarde voor NH 3 (8 μg/m³) van de Wereldgezondheidsorganisatie
(WGO).
3.4.4 Ammoniakdepositie in Vlaanderen [22]
3.4.4.1 Verzuring door droge en natte depositie
3 MILIEUEFFECTEN
141