Beleid en planning in de wegenbouw

vooral gericht op de uitvoerlng van wegenprojecten. Daarnaasi
is er een lijn van meer onderzoeksgerichte diensten in
de wegen' en verkeerssector: achtereenvolgens het Rijkswegenlaboratorium,
de Wegbouwkundige Dienst en de dienst
Weg- en Waterbouw.
De wijze waarop de Riikswaterstaat aan het begin van de
eeuw was georganrseerd, met een nadruk op de regionale
drrecties, bleek steeds meer te botsen met een noodzakelijk
geachte centralisatie, als middel tot een krachtiger en etficrenter
beleidsvoering. Er waren wel (hoofd) inspecteurs
(-generaal), die de minister adviseerden, maar zij stonden formeel
nret boven de directies. ln 1930 werd die situatie ingrii,
pend gewijzigd. De inspecteurs verdwenen en vervangen
door een Directeur-Generaal van de Rijkswaterstaat. De
Directeur'Generaal werd bijgestaan door een gestadig in
omvang groeiende stal, de Centrale Directie, in 1967 omge,
vormd tot de Hoofddirectie van de Waterstaat.
Het departement van Waterstaat werd in 1906 weer zelfstan,
drg, na deel uitgemaakt te hebben van het ministerie van Bin,
nenlandse Zaken en van het ministerie van Waterstaat,
Handel en Nijverheid. Na de Tweede Wereldoorlog werd de
naam uiteindelijk gewijzlgd in ministerie van Verkeer en Wa,
terstaat. De Rijkswaterstaat is daar het belangrljkste onder,
deel van, maar voor de wegensector is ook het directoraaf
generaal Vervoer van belang. dat beleid maakt vanuit de
(goederen)vervoers-invalshoek, tegenover de verkeers-invalshoek
van de Riikswaterstaat.
1.5 Opzet van het rapport
In de volgende hoofdsiukken wordt de ontwikkeling van de
rijkswegenplanning in Nederland chronologisch geanalyseerd.
Hoofdstuk 2 geeft een overzicht van de geschiedenis
van de wegenbouw in de periode voordat de eerste besluil
vormingsplanning
de wegensector tot stand kwam (het
rijkswegenplan van '1927) en sluit af met een schets van dat
rijkswegenplan. In hoofdstuk 3 wordt de planning in de peri,
ode tot aan het begin van de iaren zestig behandeld, een pe,
riode waarin het planmatig verbeteren en aanpassen van het
wegennet centraal stonden. Hoofdstuk 4 gaat over de daaropvolgende
periode, lopend tot ca. 1973, waarin het vertrouwen
rri economische groei, grootscheepse uitbreiding van
het wegennet en ruimtelijke planning overheerste. Hoofdstuk
5 behandelt globaal de iaren tot 1983. een periode van afnemende
bereidheid om zonder meer tegemoet te komen aan
de wensen van het verkeer. In hoofdstuk 6 volgt tenslotte
een beschrijving van het beleid tot het verschiinen van deel
a van het Tweede Structuurschema verkeer en vervoer.
waarna in hoofdstuk 7 de conclusies gepresenteerd worden.
11