Beleid en planning in de wegenbouw

gedist dat de instelling van de Ri,ksdienst voor het Nationaal
Plan geen beperking van de bevoegdheden van de Rijkswaterstaat
zou inhouden. Desondanks ontstonden er verschil
lende contlicten op het (nieuwe) beleidsterrein van de
waterhuishouding. lVaar ook over het wegenbouwbeleid ont
stonden controverses' (bijvoorbeeld over de toegangsweg
tot de tunnel bij Velsen).r02 Waalewijn merkt hierbij op: "De
discussie ontlokte Wentholt in zijn dagaantekening de verzuchting
dat het duidelijk was'hoe gevaarlijk eigenlijk het
Nationale Plan is, omdat dit tot overorganisatie kan leiden'.
Hij vervolgde'Men kan toch het heden niet opofferen aan
toekomstplannen', en gaf daarmee precies aan waar de
schoen wrong."l03
3.5 Een snel herstel van verkeer en wegenbouw
Na de bevrijding kwam het bestuur weer snel op gang - ook
in de wegensector. lllustratief is het feit dat het Bureau
Wegen- en Verkeersstatistiek van de Centrale Directie al in
juni 1945 startte met de voorbereiding van een verkeerstelling.
En daarbij kon men dan ook nog niet terugvallen op het
vooroorlogse archief, want dat was in de dagen van de bevrijding
verbrand. Even snel werd de schade aan wegen en
oeververbindingen geinventariseerd. 104
De eerste 2 jaar na de bevrijding stonden in het teken van
het herstel van deze schade.los
Een van de eerste boven puinruimen uitstijgende zaken waar
men mee le maken kreeg, was de ruimteliike ordening. Een
voorbode voor de belangrijkste kwestie in de eerste 15 jaar.
Een jaar na de bevrijding werd duidelijk dat de Rijksdienst
voor het Nationaal Plan niet een typische overheidsdienst
van de bezetter was.106 De dienst zou in het naoorlogse Nederland
een belangrijke rol gaan spelen, ook in de wegensector.
De directeur van de Rijksdienst, ir F. Bakker Schut,
stuurde in juni 1946 de Centrale Directie een nota "betretfende
een eventueel nationaal wegenplan" en vroeg rekening
te houden met de nota bij de herziening van het riikswegenplan.
In de nota werden de contouren van een 'nationaal wegenplan'
geschetst. Dat zou alle wegen voor lange afstandsverkeer
met motorvoertuigen omvatten en een beleidsvisie
moeten geven voor een langere termijn dan men met het
rijkswegenplan gewend was. Die visie zou echier wel gebaseerd
moeten zijn op het door de Rijkswaterstaat voorgenomen
beleid. l\.4en ging er van uit dat het wegenbeleid van de
Flijkswaterstaai zo snel mogelijk in een nieuw rijkswegenplan
vorm gegeven zou worden. De oorlogsschade, de inrichting
van de Flevopolder en de bij de Rilksdienst in voorbereiding
zijnde nationale plannen voor recreatie en voor industrie waren
voldoende aanleiding voor een snelle herziening van het
rijkswegenplan 1938.r07
Centrale vraag in de nota was natuurlijk welke ontwikkeling
van het voor de oorlog nog minimale lange-afstandsverkeer
verwacht kon worden. Omdat de auto naar alle waarschiinliikheid
snel een massaprodukt voor de gehele Nederlandse
bevolking zou worden en de kwaliteit van de auto's zou toenemen,
kwam de Rijksdienstot de conclusie dat het langealstands
personenvervoer"in de toekomst aimetingen zal
aannemen, die op dit oogenblik onwaarschijnlijk lijken".toa
De naodburg bij Mook in aanbouw na de bevrijding.
35