Beleid en planning in de wegenbouw

HOOFDSTUK 7
Conclusies
o
ln dit afsluiiende hoofdstuk worden de bevindingen uit deze
studie gepresenteerd. Voor verschillende aspecten van het
beleid en de planning voor de aanleg en verbetering van
rijkswegen blijken juist door het longitudinale karakter van dit
onderzoek opvallende conclusies getrokken te kunnen worden.
Bij de behandeling van deze aspecten wordt de volgor,
de van de afsluitendevaluaties in de vorige hooidstukken
gehandhaafd: vorm en inhoud van de planning, geformu
leerde beleidsdoelen en middelen en het nut van de plan
ning voor de beleidsvorming.
In het eerste hoofdstuk is beschreven wat onder planning
wordt verstaani het uitwerken van een of meer beleidsvariant(en)
ten behoeve van de beleidsvorrning, met (min of
meer) wetenschappelijke uitgangspunten en methoden en
een systematische werkwijze, waarbij toekomstonderzoek
over beleidsdoelen, -middelen en 'etfecten een cenirale
plaats inneemt. Planning wordt daarmee onderscheiden van
beleid. Desondanks, bepaalde planvormen hebben dan ele'
menten van zowel planning als beleid in zich. Voor rijkswegenplannen,
structuur-schema's en meerjarenplannen geldt
dat de voorbereiding, de keuze van de wijze waarop globale
doelen vertaald moeten worden in concrete middelen. in hel
algemeen als planning kan worden beschouwd. Maar de
precieze vaststelling van de plannen en schema's is weer
eerder een zaak van beleidsvormrng.
Verschillende vormen van planning zijn onderscheiden. De
uitvoeringsplanning heett in deze studie niet centraal ge'
staan, hoewel men er niet geheel omheen kan, omdat gedachten
over de uitvoeringsplanning vaak ook effect blijken
te hebben op de rol van de beleidsvormingsplanning. De
sectorplanning voor verkeer en vervoer heeft in deze studie
meer aandacht gekregen dan de lacetplanning voor de
ruimtelijke ordening. Niet zonder reden, omdat de invloed
Ovp,rcom. rpaatweg en vet\eprcweg tangs het Meh^tedekanadt, 1892
79