Beleid en planning in de wegenbouw

'4b
Kleinpolderplein, 1968.
zou gaan. "ln de komende maanden zal zorgvuldig moeten
worden nagegaan in hoeverre de instelling van een ver'
keersfonds een betere aanpak van de verkeersproblematiek
kan bevorderen en zo ja welke omvang dit ionds dan zal
moeten hebben. Het opzetten van een dergelijk fonds is biizonder
moeiliik. Het beheer van een fonds zal zodanrg rfioeten
worden geregeld dat een samenhangend beleid voor de
verschillende vervoerstakken en de afstemming op het rurrntelijke
ordeningsbeleid verzekerd is. De beleidsvoorbeleF
drng zal ,n oveleg met andere deparlementen en de
provincialen plaatselijke overheden moeten plaatsvlnden.
Ook het publiek zal meer bij het beleid moeten worden belrokken.
Her ral oe bulger duidelijk rroeten worden dal. let'
wllie van de leefbaarheid in de stedelijke gebieden, het
auiogebruik moet worden beperkt en dat anderzijds niet van
de overheid rnag worden verwacht, dat blijvend diensten
door het openbaar vervoer worden geboden waar welnlg
vraag naar is. De opzel van een doeltreffend georgan seerd
fonds vergt nog veel studie en overleg. Het llgt in de bedoe'
ling van de ondergetekende bii de indienlng van de begro'
tng 1973 daarmede gereed te zijn. 13e
De problernen bleken nog groter dan verwacht. lvlln ster
Drees was uist toe aan een gesprek in de m nistefraad over
de linancidle hooidlitnen van het ln te stellen fonds, ioen een
kabinetscriss (]ul 1972) roet in het eten gooide. Bii de indLenlng
van de begroting voor 1973 moest ziin opvolger drs
B J. Udink dan ook erkennen, dat de problematiek zo rngewikkeld
was, dat verder onderzoek nodig was140
4.8 Evaluatie
In de wegenbouw is tot aan het begin van de zeventlger Ja
ren een gestage ontwikkeling zichtbaar. Een voor een worden
belemmerende lactoren voor een planmatig beleid
opgeruimd. Maar als dan de basis is gelegd voor een etfectief
beleid, komt de ommekeer al snel.
1. vorm en inhoud van de planning: Ondanks het uitblij\
van een oplossing voor het financieringsprobleem wero
1961 besloten dat een planmatige aanpak van de wegen
bouw geen langer uitstel kon dulden. Op grond van ramin
gen van de verkeersintensitell werd gestarl met een
uitvoeringsprogramma van 1200 km rijksweg in de l5 jaar
tot 1975. Bij de instelllng van het Rijkswegenfonds werd drt
programma vervangen door een plan voor 800 km in de jaren
1965-1970-een doel dat met 2 jaar vedraging llerelkt
werd.
Deze ontwikkeling tastten op langere termijn hei plannrngs'
beiang van het rijkswegenplan aan. Tegeliik werd het belang
van het rijkswegenplan beperkt door de planning op langere
termijn Zo werd het rijkswegenplan gedrongen ln een rol
van planning voor de middellange termijn- hoewel daar oor'
spronkelijk niet voor bedoeld en werd het belang ervan overstegen
door de uitvoer ngsplanning en de structuurschema s.
Wanneer we deze ontw kkeling bezien in het licht van de s tuatie
in eerdere decennia, ligt het in de rede om te veronderstellen
dat de beleidsmakers in het alqemeen orima r