Download UVV-info "Darwin" - deMens.nu

sterke tegenreactie. ‘Goede christenen’bonden de strijd aan met de evolutieleer,die God zou verdrijven uit desamenleving en de mensen tegenelkaar ging pitten in een dog-eat-dogworld.Vreemd genoeg vonden ze hierin eenbondgenoot bij de zogenaamde ‘progressieven’in de overheid en vooral bijde figuur van William Jennings Bryan,een vooraanstaand lid van deDemocratische partij en meervoudigpresidentskandidaat. Die partij profileerdezich toentertijd op basis van eenprogramma dat ‘morele vooruitgang’wilde realiseren door het stemmen vanwetten met een morele grondslag.Deze gedachte lag mee aan de basisvan de wettelijke afschaffing van deslavernij en de prohibitiewetten in deVS. Maar hun objectieve bondgenootschapmet de fundamentalistisch-christelijkekant van Amerika, met wie zede vrees deelden voor de socialegevolgen van het darwinisme, maakteuiteindelijk wel dat ze steeds meer ineen conservatieve hoek gedrukt raakten.Anti-evolutionaire wetten maaktenopmars en in de ondertussenberuchte Scopes-zaak wist Bryan debelangen van de staat Tennessee indeze met succes te verdedigen, waardoorhet pad werd geëffend om evolutiezowat 30 jaar lang uit de schoolboekente weren.Vrij van zorgen over amorele lessenbiologie hielden de creationisten zich indie tijd vooral bezig met discussiesonder elkaar over de meest kleinedetails van Genesis en het daarbij bijhorendepseudowetenschappelijke ge -neuzel. Het gemeenschappelijk gelovigfront verkruimelde onder het gebrekaan een gemeenschappelijke vijand enwaar het vooral de oude aardecreationistenwaren, die vroeger de plakzwaaiden en aan de grondslag lagenvan het initiële succes van deze beweging,waren het nu vooral de jongeaardecreationisten die steeds meeraanhang vonden. Waar de oude aarde -creationisten wel nog aanvaardden datde aarde er al langer was en dat dedagen in Genesis eigenlijk moestengeïnterpreteerd worden als lange periodes,waren de jonge aardecreationisten,die vooral bestonden uit SevenDay Adventists, er rotsvast van overtuigddat ze werkelijk zo’n 6.000 jaaroud is. Een stelling die ze nog steeds,tegen alle bewijzen in, gebruiken.En toen daalde de hemel neer opaarde, of ging, beter gezegd, de aardede hemel in.De lancering van de Sputnik in eenbaan rond de aarde (1957) schokte deAmerikaanse samenleving. De strijdom de verovering van de ruimte dreigdein het voordeel van de Sovjetsbeslecht te worden. Het was alle hensaan dek om het wetenschappelijk tij tedoen keren, te beginnen met een grondigehervorming van de wetenschappelijkeopleidingen in het Amerikaanseonderwijs. De lessen biologie stondenvoortaan -tot spijt van velen- weer inhet teken van de evolutieleer. Het verzetertegen nam evenzeer weer toe,maar een uitspraak van het Ameri -kaans Hooggerechtshof in 1968 maaktehier een scherp einde aan door antievolutiewetten,zoals die van Tennes see,ongrondwettelijk te verklaren en tegelijkertijdhet bijbelse scheppingsverhaaluit de klaslokalen te weren.Een tegenreactie bleef, zoals te verwachtenwas, niet lang uit en degevonden oplossing was op zijn minstcreatief te noemen: vanaf nu zou creationismezich in een wetenschappelijkjasje kleden en bekend staan als creationscience. Het bijbelse scheppingsverhaalwerd overgoten met een sausjevan ‘wetenschappelijke’ argumentenen de evolutieleer werd met eenzelfdebeweging meteen ook ‘wetenschappelijk’tegengesproken. En als de eneopgewaardeerd wordt en de andereneergesabeld, komen ze op een gelijkniveau van wetenschappelijkheid testaan en verdienen ze het allebei alsgelijkwaardig onderwezen te wordenin de scholen. Althans toch volgensproponenten van het wetenschappelijkcreationisme, die zich echter vergistenin de verbetenheid van het AmerikaansHooggerechtshof om de grondwettelijkbepaalde scheiding van Kerk en Staatte garanderen. In 1987 werden deondertussen in het leven geroepenequal time-wetten dan ook alsongrondwettelijk verklaard.Deze tweede, grondige nederlaagdwong de beweging om zich wel vanhaar creatiefste kant te tonen en eenmiddel te vinden om het etiket ‘religie’ten alle koste van haar gedachtegoedte verwijderen. “En zo is men metintelligent design op de proppen gekomen,”aldus Stefaan Blancke. “Maar alsje goed kijkt naar hoe die mensen zichverenigen en met welke argumentenze naar voor komen, dan zie je welheel duidelijk dat het eigenlijk weereen nieuwe verschijningsvorm van creationismeis.” In de leer van het intelligentontwerp (Intelligent Design of ID)vermijdt men angstvallig alle verwijzingennaar een (bepaalde) God, maarstelt men dat bepaalde biologischefenomenen zodanig complex zijn datwe hun bestaan niet zomaar kunnentoeschrijven aan mechanismes zoalsMAART-APRIL 2009 17