DossierIn ja<strong>nu</strong>ari 1874 woonde hij een spiritueleseance bij zijn broer bij. TegenEmma zei hij later dat het allemaalbedrog was en dat er heel veel bewijsmateriaalzou nodig zijn om hem vanhet tegendeel te overtuigen. Enige tijdlater wordt de charlatan ontmaskerd…In The Descent of Man schrijft hijgepassioneerd over het ‘weldadig plezier’om de onjuistheid van bepaaldevisies aan te tonen, zo een dwaalwegaf te sluiten en de weg naar de waarheidte openen.Voldoende feitenmateriaalIn 1844 legt hij de laatste hand aan een230 pagina’s tellend essay. Hij schetsthierin zijn ideeën, maar vindt het tevroeg om uit de evolutionaire kast tekomen. Niet alleen vreest hij de reacties,maar hij wil ook eerst voldoendefeitenmateriaal verzamelen om zijntheorie te onderbouwen en te stuttenmet argumenten. Zijn ideeën bekendmakenzou hij pas 15 jaar later doen.Maar dat zijn theorie té waardevol enbaanbrekend was om verloren te gaan,daar was hij van overtuigd. Hij maakteen soort testament op waarin hij aanzijn echtgenote vraagt om de paper tepubliceren, mocht hem iets overkomen.Hij trekt hier een aanzienlijkesom geld voor uit.Later zou het wetenschappelijke eerbewijzenregenen en krijgt hij de erkenningdie hij verdient. Maar de eerste 20jaren werkt hij alleen, ‘with a little helpfrom his friends’.Haar in de teleologische boterIn de eerste helft van de 19de eeuwgingen wetenschap en godsdienst nogonafscheidelijk hand in hand. Hetgeloof in de Schepping was vanzelfsprekend.Een natuuronderzoeker be -studeerde met veel liefde en bewonderinghet geniale werk van God. Deschijnbare doelgerichtheid in de natuurleek zijn bestaan enkel te bejubelen ente bevestigen: het oor ontworpen omgeluidsgolven op te vangen, de longenontworpen om gas uit te wisselen tussenlucht en bloed…Men koppelde aan de schijnbare doelmatigheidin de natuur het bestaan vaneen intelligent ontwerp. Maar Darwin,spelbreker, legde voorzichtig een weldoordachtehaar in deze teleologischeboter. Hij biedt als eerste een volwaardigematerialistische verklaring voor defascinerende complexiteit in de natuur.Hij illustreert hoe de blinde krachtenvan natuurlijke selectie de wonderewereld verwezenlijken. Ziedaar! Op 22november 1859 biedt Darwin met zijnOn the Origin of Species de intellectuelemogelijkheid van een atheïsme.Velen bedanken in de daaropvolgendejaren de intelligente ontwerper voorbewezen diensten en bieden hem zijnwelverdiende pensioen aan.Groteske levensbeschouwelijkeconsequentiesDarwin wist dat zijn ontdekking van hetmechanisme van natuurlijke selectieeen baanbrekende wetenschappelijkevooruitgang zou mogelijk maken.Hebben zijn ideeën hem die eerstejaren soms eenzaam gemaakt? Hij worsteldealleen met alle existentiëleimplicaties die zijn theorie met zichmee bracht. Pas in 1844 nam hij enkelebevriende wetenschappers in vertrouwen.Zo schrijft hij aan zijn goedevriend Hooker, Brits botanicus, delegendarische woorden: “…I am almostconvinced (quite contrary to the opinionI started with) that species are not (itis like confessing a murder) immutable”(11 ja<strong>nu</strong>ari 1844).Natuurlijke selectie betekent een radicaalander perspectief op het leven ende wereld. Langzaam sijpelen de groteskelevensbeschouwelijke consequentiesvan zijn wetenschappelijkwerk door: geen opperste rechtvaardigheid,geen onzelfzuchtigheid, geenabsolute zin, geen onsterfelijke ziel…De duizelingwekkende onverschilligheidvan evolutie gaat nergens heen.Blind toeval regeert, met de sceptervan meedogenloze competitie.Migraine, flatulentie,braakneigingenEen staande ovatie voor de intellectuelemoed en volharding van Darwin. Hijwijdde zijn leven aan een revolutionairidee met de impact van een copernicaanseomwenteling. Als dissidentmiste Darwin het comfort van de algemeneconsensus, maar wellicht lag ervoor hem meer intellectuele voldoeningin zijn wetenschappelijk onderzoek.Twijfelde hij in de desolate uren vanzijn slapeloze nachten al eens een keeraan zijn eigen gezond verstand? Zelfsde feiten konden niet verhinderen datDarwin leed aan migraine, flatulentie,braakneigingen, insomnia… Sommigeauteurs stellen dat hij de psychischespanningen die zijn werk met zich meebrachten, somatiseerde. Anderen gelovendat hij ziek is geworden op zijn reismet de Beagle (bijvoorbeeld de ziektevan Chagas). De literatuur biedt hieromtrentgeen uitsluitsel. Maar de eerstehypothese klinkt zeker aannemelijk:de metafysische implicaties vanzijn ideeën zorgden voor veel internespanningen. Bovendien werkte hij (te)hard en legde de lat voor zichzelf hoog.De evolutionaire dansIn 1871 publiceert hij The Descent ofMan. Waar hij in On the Origin ofSpecies angstvallig zwijgt over demens, wijdt hij er later een heel boekaan. Leidmotief: het idee dat evolutiede verschillen tussen mensenrassenonderling, en tussen mens en dier (ookwat betreft mentale vermogens) verklaart.De mens is niet het werk vaneen afzonderlijke scheppingsdaadmaar stamt af van een of andere minderhoog georganiseerde vorm. Ookonze morele kwaliteiten ontspringende evolutionaire dans niet: hun fundamentligt in onze sociale instincten, dieongetwijfeld eveneens werden verworvendoor natuurlijke selectie.Definitieve wigHet vooruitzicht als een eenzame vrijgezeloud te worden, schrikt Darwin af.Hij vraagt zijn jongste nicht EmmaWedgewood ten huwelijk. Hun verstandshuwelijk(1839) groeit uit tot eenstringente band en een diepe liefde.In 1851 stierf de negenjarige Annie,de oudste dochter en oogappel vanDarwin, na een jaar lang ziek geweestte zijn. Darwin was een rationeelwetenschapper, maar zijn peperkoekenvaderhart brak van verdriet. Eendaguerreotype (soort foto) van Anniehield Darwin sindsdien gezelschap in6 MAART-APRIL 2009
zijn werkkamer. Emma vond troost inhaar christelijke geloof, zoniet Darwin.De Darwins bleven de plaatselijkeparochie steunen, maar Charles namniet langer deel aan zondagse kerkbezoeken.Hij maakte liever een wandeling.De dood van zijn dochter sloegeen definitieve wig tussen hem eneen christelijke God.Ook het lijden (van mensen, maar evengoedvan andere levende wezens) en dedood waar hij als natuuronderzoeker zovaak getuige van was, kan Darwin, halfzachtei, moeilijk verzoenen met deBijbel. Hij geeft in een brief (22 mei 1860)aan zijn gelovige vriend en Amerikaansbotanist Asa Gray zelf het voorbeeld vande sluipwesp (Ichneumonidae) die zijncalled a theist depends on the definitionof the term: which is much too large asubject for a note. In my most extremefluctuations I have never been anatheist in the sense of denying theexistence of a God. - I think that generally(& more and more so as I grow older)but not always, that an agnostic wouldbe the most correct description of mystate of mind” (7 mei 1879).Darwin was een beeldenstormer opkousenvoeten: hij heeft zich nooit antikerkelijkopgesteld, noch gebondenaan een bepaalde ideologische strekking.Controverse schuwde hij, omdathij geloofde dat dit zelden iets oplevert,maar integendeel een afschuwelijktijdverlies en veel irritatie veroorzaakt.Bovendien beet hij liever zijntong af dan anderen (en vooral zijnechtgenote Emma) te kwetsen metgratuite sceptische uitspraken overgeloof en godsdienst.L’Atelier de l'artiste, een daguerreotype uit 1837 door Louis Daguerre.Darwin heeft het geloof van Emmaaltijd gerespecteerd, al zocht hij naareen wankel evenwicht tussen eerlijkheiden respect. Emma vreesde datDarwins opvattingen hen in het hiernamaalszouden scheiden. Ze deelden liefdeen leven, maar waren op levensbeschouwelijkvlak mijlenver van elkaarverwijderd. Toewijding en zorg wistendeze kloof evenwel te overbruggen.Niet alleen om Darwins wetenschappelijkecapaciteiten te prijzen, vervallenwe in idolate superlatieven. Ook dezachtheid van zijn karakter, zijn mededogen,eenvoud en vriendelijkheidwerden alom geprezen.Weerzinwekkende doctrineDarwins grootvader, vader en broerwaren bovendien liberale vrijdenkers. Inzijn autobiografie schrijft hij nauwelijkste kunnen begrijpen waarom mensenwillen dat het christendom de waarheidvertelt. Want dat impliceert dat mensendie niet geloven, waaronder bijna al zijnvrienden, eeuwigdurend gestraft worden.En dat is volgens Darwin een weerzinwekkendedoctrine.eitjes legt in rupsen. De parasiet, evolutionairbijzonder goed uitgerust meteen legboor, verzekert zich van versvlees: hij eet zijn verlamde gastheervan binne<strong>nu</strong>it levend op, een trage engruwelijke dood voor de rups.Valse bescheidenheidWie zich verdiept in Darwins oeuvre,zijn brieven, boeken en autobiografie,en naar een sluitend antwoord zoektwat betreft zijn (on)geloof, raakt algauw het levensbeschouwelijke noordenkwijt: hij is niet steeds consistentin zijn uitspraken en wekt de indrukzich te verbergen achter onwetendheid,noem het boudweg valsebescheidenheid.Hij vond dat hij als wetenschapperslecht geplaatst was om metafysischeuitspraken te doen.Drie jaar voor hij overlijdt, schrijft hijaan auteur Fordyce:“What my own views may be is aquestion of no consequence to any oneexcept myself. - But as you ask, I maystate that my judgment often fluctuates.Moreover whether a man deserves to beVerbonden met al wat leeftDarwin is gestorven op 19 april 1882.Zijn laatste woorden zouden zijngeweest: “I am not the least afraid todie.” Het verhaal dat hij zich op zijnsterfbed tot het christendom bekeerdzou hebben, is een hardnekkige fabel.Wars van metafysische aangelegenheden,blijkt uit zijn oeuvre dat Darwin,geniaal en genereus, zich verbondenvoelde met al wat leeft. Hij eindigt TheDescent of Man met de zin “…wij moetenerkennen dat de mens met al zijnnobele kwaliteiten… nog steeds heto<strong>nu</strong>itwisbare stempel draagt van zijneenvoudige afkomst.”Moraliteit mag dan een materialistischeoorsprong hebben, tussen levendewezens onderling bestaat een verwantschapdie soorten, ras, stand engeneraties overstijgt, en ons verbindtdoor de eeuwen, verleden en toekomstheen.Meer lezen?• Darwin Correspondence Project:www.darwinproject.ac.uk• De Laender Jan. Het verdriet van Darwin. Over de pijnen de troost van het rationalisme. 2004, acco.• Darwin, Charles. De afstamming van de mens enselectie in relatie tot sekse. 2002, uitgeverijNieuwezijds.• Darwin, Charles. The Autobiography of CharlesDarwin. 2003, Icon Books Ltd.MAART-APRIL 2009 7