VO-magazine-5-2015-2016_LR

voor moet staan. Het is niet zo dat ik pas in beweging
kom als er weer een maatregel wordt uitgevaardigd.
Wat je als bestuurder kunt doen, is laten zien dat een
sociaal veilig klimaat je zorg is en het steeds op de agenda
houden. Versmal het niet tot dat topje van de ijsberg,
maar richt je op de laag daaronder. Als wij het nu alleen
maar over radicalisering hebben en dat als centraal
thema zien, vergeten we de socialisatie functie van het
onderwijs” (zie kader, red. ). “en dat is de basis. Besteden
we daar wel genoeg aandacht aan? De gemeenschap is
randvoorwaardelijk voor het succes van het individu.
Als je die gemeenschap niet kneedt, als je die uit elkaar
laat vallen, dan is er geen sprake meer van een schoolgemeenschap,
een leergemeenschap. Dan krijg je
allemaal tegenstellingen en kom je niet verder.”
Kindermishandeling
Elkaar kennen, zorgen dat de lijntjes kort zijn, is ook van
vitaal belang bij een ander thema dat nog steeds in de
taboesfeer zit: kindermishandeling en seksueel misbruik.
Scholen hebben een taak bij het signaleren hiervan.
Niko Persoon is onderwijsbestuurder in Zaandam en
lid van de Taskforce Kindermishandeling en seksueel
misbruik. Vanuit die positie is hij voorzitter van de
‘koplopergroep onderwijsbestuurders’, een groep die
binnen het onderwijs mensen in beweging wil brengen
om aandacht te vragen voor kindermishandeling. “In
Nederland worden ieder jaar 119.000 kinderen thuis
geslagen, verwaarloosd of misbruikt. Dat is gemiddeld
één kind per schoolklas. We hebben het hier niet over
een klein probleem: elke docent heeft hiermee te maken.
Hoewel er al veel gebeurt om het geweld te stoppen,
zijn deze cijfers al vijftien jaar hetzelfde. Er is dus méér
nodig. School is de enige plek in Nederland waar we alle
kinderen zien, dus ik denk dat scholen een uitstekende
signaleringsfunctie kunnen vervullen.”
‘Dit moet ook het probleem zijn van een
school in Tytsjerksteradiel’
Het aantal meldingen en adviesvragen bij Veilig Thuis,
het advies- en meldpunt huiselijk geweld en kindermishandeling,
is vanuit het onderwijs vrij laag vergeleken
met andere sectoren, zoals politie en huisartsen. Waarom
komen er vanuit scholen zo weinig meldingen? Persoon:
“Het is een heel ongemakkelijk onderwerp. De meeste
mensen kunnen zich niet voorstellen dat het gebeurt. En
als je iets opmerkt, hoe weet je dan of je het goed ziet?
Beschuldig je iemand niet verkeerd? Hoe en wanneer
kaart je het aan?”
Schoolleiders moeten hun nek uitsteken, vindt Persoon.
“Het vereist een inspanning, een schoolleiding die zegt:
VO-magazine 5 / April 2016
33