Ons WERKplan - Hogeschool Rotterdam

BIJLAGEN WERKPLAN
Er is behoefte aan meer maatwerk in het curriculum: vakken volgen die elders
binnen de Hogeschool worden aangeboden, is lastig. Dat wordt bevestigd door de
onderwijsmanagers, die ook wijzen op de financiële stromen die daarmee gepaard gaan.
Het onderwijsaanbod is sterk geformatteerd: een half jaar stage in het derde jaar is
uniform, terwijl per opleiding de behoefte aan stages verschilt.
Andere onderwijsvormen kunnen tegemoet komen aan specifieke behoeften, voor
groepen studenten met eenzelfde problematiek zou ondersteuning kunnen helpen om
over een ‘dood punt’ in de studie heen te komen. De digitale component in het onderwijs
leeft op enkele plaatsen, maar is nog lang geen gemeengoed. Dat moet het wel snel
worden, zoals ook is omschreven in het advies van de werkgroep ‘ICT in het Onderwijs’:
“Het is onomstotelijk dat ‘Opleiden in Rotterdam voor de wereld van morgen’ niet mogelijk
is zonder implementatie van (meer) onderwijsleertechnologie in het HR onderwijs.”. De
werkgroep stelt terecht: dat “er is geen docent, student of applicatie is die alles kan. Het
is de mix, het samenspel van deze drie die bepaalt of het onderwijs de leervraag goed
invult, het leervermogen van de student activeert, en de leertechnologieën efficiënt
en effectief inzet.”. Van dit samenspel is echter nog onvoldoende sprake, al is het maar
omdat de benodigde mindset gericht op innovatie en professionalisering weliswaar wel
belangrijk wordt gevonden maar nog weinig gearticuleerd is blijkens de verschillende
gesprekken die we hebben gevoerd. De werkgroep stelt dan ook dat er een “docentprofiel
nodig is dat aanstuurt op innovatie, en dus professionalisering in pedagogiek, didactiek en
leertechnologieën. Iets wat niet vanzelf gebeurt.
Het laten slagen van innovatie binnen de hogeschool vereist intrapreneurs.”.
Intrapreneurs, echte doeners (niet noodzakelijk de praters) met een ondernemende spirit
die binnen bestaande organisaties veranderingen proberen te bewerkstelligen, hebben
het traditioneel moeilijk, zeker als er bureaucratische belemmeringen in de weg staan.
Waar opleidingen schroom hebben tot verandering vanwege een aanstaande accreditatie
is het van belang dat zij het vertrouwen krijgen dat krachtdadig anticiperen op de dynamiek
van het werkveld bij accreditatie juist een pluspunt is. Het lijkt erop dat de kaders van het
NVAO strakker worden ervaren dan zij in werkelijkheid zijn. De diensten kunnen vanuit hun
ondersteuning helpen dat vertrouwen te laten groeien.
De accreditatie door het NVAO mag dan meer ruimte laten dan sommigen denken, ze gaat
nog altijd uit van opleidingen. Daardoor ontstaan spanningen, als de hogeschool werk maakt
van individuele keuzevrijheden van studenten (een diploma op maat) en het denken in
domeinen. Op den duur is de ‘eenheidsworst’ van een opleiding die jaar in, jaar uit bestaat,
wellicht niet houdbaar meer. Het College van Bestuur zou er goed aan doen de lijnen met de
bevoegde instanties in Den Haag, zowel het NVAO als het ministerie, open te houden.
Over de plaats van het onderzoek binnen HR bestaan verschillende visies. Over het
uitgangspunt dat het onderzoek ondersteunend moet zijn aan het onderwijs is men het
snel eens, maar over wat dat betekent, lopen de meningen uiteen. Ook over de vraag of
een hbo-student altijd een scriptie moet maken, verschillen de meningen.
102