Transport & Logistiek 2023 Editie 7-8

Smart tachograaf
Tekst Ingrid Damen Beeld Joyce Mooring ILT
Op pad met de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT)
Lossen is echt niet hetzelfde
als rusten
Achter dichtbegroeide struiken,
in de kromming van de toerit
naar de A50, staat een wit
busje te posten. Een subtiele
opdruk op de achterruit en
aan de zijkant blauwe striping.
De bestuurder volgt het
vrachtverkeer dat in allerlei
kleurenvariaties voorbijschuift
aandachtig. “Jammer dat die
bosschages zo hoog zijn”, zegt
ILT-inspecteur goederenvervoer
weg Bert van Voorthuizen.
LLiever is hij direct zichtbaar vanaf
de snelweg. “Ik ben hier niet om
mensen te pakken”, heeft hij eerder
verteld. “En wij dragen geen handboeien,
vuurwapens of stokken. Maar ik wil wel
de markt beïnvloeden. Het gaat om
de naleving van de wet die dient om
chauffeurs te beschermen. Daarom letten
wij op drie zaken: voldoen aan rij- en
rusttijden, verkeersveiligheid en oneerlijke
concurrentie.”
De inspecteur kan zich goed inleven
in zijn doelgroep omdat hij zelf ook achter
het stuur heeft gezeten. Van zijn achttiende
tot zijn 31e doorkruiste hij met veel plezier
Europa in een vrachtwagen. Na zijn
chauffeurstijd volgde een carrière bij de
politie en sinds negen jaar is de ILT zijn
werkgever.
In zijn hoofd
En hij heeft een missie. “Ik wil chauffeurs
bewust maken. Vaak kennen ze de regels
niet van voren tot achteren, zijn ze onbewust
onbekwaam. Pas geleden bijvoorbeeld trof
ik een jonge chauffeur achter het stuur die
16 TRANSPORT
& LOGISTIEK
zijn gordel niet om had. Nadrukkelijk zei ik
tegen hem: ‘Ik wil dat je een gordel draagt’.
Natuurlijk kan ik niet voorkomen dat hij dat
ding bij het wegrijden toch weer afdoet,
maar mijn opmerking zit hoe dan ook in zijn
hoofd. Ik wil dat-ie erover nadenkt.”
Plots geeft Van Voorthuizen een dot gas.
Hij heeft een vrachtwagen met kraanwagen
erop in het vizier. Soepeltjes voegt hij in en
trekt op met forse snelheid. Dat moet maar
even zo, want anders is zijn doel verdwenen.
Nu gaat hij naast de vrachtwagen rijden en
maakt oogcontact. De chauffeur, begin 30,
kortgeknipt haar, heeft hem in de peiling
en knikt. De inspecteur rijdt nu voorop en
drukt op een knopje op het dashboard. Nu
moet de tekst ‘volgen’ op zijn achterruit
verschijnen. Maar het werkt niet, dus doet
de inspecteur het ouderwets: met zijn arm
uit zijn raam wenkt hij. De chauffeur volgt
hem gedwee en niet veel later, rond het
middaguur, rijdt het duo de langgerekte
parkeerplaats De Somp op.
Uitstappen?
De inspecteur toont een klein zwart mapje
met zijn identificatie en de man achter
het stuur knikt lijdzaam. Met een prettige
toon vraagt de ILT-man vervolgens om zijn
rijbewijs, een gewaarmerkte kopie van de
NIWO-vergunning van de vrachtwagen en
tot slot om de vrachtbrief. En wil hij even
uitstappen? Met een sip gezicht steekt de
chauffeur zijn voeten in zwarte klompen met
stalen neuzen en laat zich naar beneden
zakken. Opvallend groot is-ie. Hij zoekt zijn
mobieltje en stuurt direct een berichtje over
de controle naar zijn werkgever. “Dan weten
ze waarom ik stilsta.” Hij geeft zijn rijbewijs
en de gewaarmerkte vergunning en toont de
vrachtbrief op zijn mobiel. Die drie zaken zijn
in orde, mooi.
Van Voorthuizen krijgt toestemming om in de
vrachtwagen te gaan zitten en nadat hij het
contactslot heeft omgedraaid, reikt hij naar
de tachograaf. Keiharde Nederlandse muziek
schalt uit de boxen, maar daar wordt de
inspecteur niet anders van.
Ik houd mijn voeten wel buitenboord,
want jij rijdt op je sokken.” Zo laat hij de
vrachtwagen schoon achter na de inspectie.
Met een speciaal apparaatje leest hij de
tachograaf uit en maakt een printje dat
gelijkenissen vertoont met een kassabon.
Weer buiten stelt hij allervriendelijkst
vervolgvragen. “Werk je in loondienst? Bevalt
het goed bij deze werkgever? En waar was
je om half 7?” Schoorvoetend antwoordt
de lange man, vaak zo kort mogelijk. “Aha.
Ik zie hier het icoon van een bedje. Maar
in werkelijkheid heb je dus geladen, niet
gerust. Dat klopt dus niet. Heb je trouwens
een cursus tachograaf gevolgd?” Nee, klinkt
het. Wat de werknemer daarvan weet, heeft >>
Foefjes om regels te
omzeilen
“Ik heb aan de andere kant gestaan,
was internationaal chauffeur, dus
ik ken het klappen van de zweep”,
vertelt senior inspecteur ILT Bert
van Voorthuizen met een lach. “Ook
ik heb ’s avonds bij wegrestaurants
aan de stamtafel gezeten en van
collega’s gehoord hoe je regels
met foefjes kunt omzeilen, zodat je
niet hoeft te pauzeren. Chauffeurs
zeggen ook tegen mij: ‘ILT, ga
achter de witte nummerplaten aan,
ga toch boeven vangen.’ En dan
antwoord ik: ‘Daar ben ik net mee
begonnen.’”