Transport & Logistiek 2023 Editie 7-8

Smart tachograaf
hij geleerd bij het behalen van zijn Code 95,
twee jaar terug alweer. “Vraag eens aan de
werkgever of je zo’n cursus mag doen, dat
helpt. Dat is weer eens wat anders dan de
goedkopere variant vorkheftruck.” Ja, ja.
Rust of werk
De inspecteur gaat de gegevens van de
tachograaf nu bekijken op zijn laptop in
het busje. Even krijgt hij geen toegang. De
4G-verbinding op deze locatie is niet altijd
goed. Dan lukt het toch. “Heel fijn om te
zien dat zijn eigen kaart in de tachograaf
zit”, zegt hij. “Dat is ook wel eens anders.
Soms rijden chauffeurs zelfs met passen van
mensen die overleden zijn.”
Het is een dure grap om op weg te gaan
met een kaart van een ander; dat is fraude.
“En dat kost een chauffeur sowieso 1.500
euro”, lepelt de inspecteur op, “en de baas
zelfs 4.400 euro. Fraude nemen wij hoog op.”
18 TRANSPORT
& LOGISTIEK
“Ik ben hier niet om
chauffeurs te pakken,
maar om ze bewust te
maken van de risico’s
die ze nemen”
Uit de informatie komt verder naar voren
dat deze chauffeur altijd werkzaamheden
verricht als hij in de tachograaf aangeeft dat
hij rust. En ook kleine bewegingen van de
vrachtwagen kun je naar voren halen in dit
systeem, bijvoorbeeld bij het lossen, ook al
zou het systeem de eerste 29 seconden niks
registreren. Je ziet via een van de tabbladen
op de ILT-laptop toch kleine verticale
streepjes verschijnen.
450 euro boete
Voor de volledigheid loopt Van Voorthuizen
de afgelopen weken na en het beeld is iedere
dag identiek. Als antwoord haalt de jonge
kerel zijn schouders op. “Vandaag wil ik je
geen boete geven. Ik wil je alleen bewust
maken van de risico’s. Ik zou je een boete
kunnen bezorgen van 450 euro, maar ik
geloof niet dat straffen beter gedrag oplevert.
En het is bijna vakantie, dus je kunt je geld
vast wel beter besteden. Maar als ik je aan
het eind van de dag had aangehouden en je
had negen ononderbroken rij-uren, dan had
ik je wel meteen een boete opgelegd. Dan
had het je 450 euro gekost en je werkgever
1.350 euro.”
De inspecteur stipt nog even de dag
ervoor aan. “Toen heb je dertien minuten te
lang gereden.” (Die overtreding kan 100 euro
boete opleveren.) “Waarom?” Ondertussen
bestudeert hij het snelheidsprofiel van de
vrachtwagen op dat moment. Nou, zegt
de chauffeur, hij was bij Utrecht en zocht
een parkeerplek, maar die is in die regionen
moeilijk te vinden. Dus stuurde hij ietsjes
verder, naar Hank. Op die parkeerplaats kon
hij dan meteen een lekkere maaltijd scoren.
“Begrijpelijk. Maar als je dat doet, moet je
een printje maken van je tachogegevens en
dit verhaal aan de achterkant noteren.” Hm,
hmm.
Niet schuldig
Nu begint de inspecteur over ongelukken,
om de chauffeur een idee te geven van de
risico’s die hij neemt. “Daar denk ik niet
over na. Een ongeluk kan altijd gebeuren”,
reageert-ie. Van Voorthuizen kan het laatste
alleen maar beamen. “Maar weet je dat je
in de problemen kunt komen als je je niet
houdt aan de rij- en rusttijden? Ook al ben
je niet schuldig? Als er iets gebeurt, kijkt
een verzekeringsmaatschappij namelijk of je
je aan de wet hebt gehouden. Als dat niet
zo is, gaan zij de kosten hoe dan ook op
je verhalen. En als iemand invalide wordt,
kan dat zo maar oplopen tot 2.000 euro per
maand.” Tsja…
De sessie is ten einde. De chauffeur
mag vertrekken. Opgelucht: “Ik mag niet
mopperen. Ik ben er vanaf gekomen zonder
boete.” Maar Van Voorthuizen doet wel een
belofte. “Binnenkort zie ik je wel weer ergens
rijden. Hier, in Zeeland of in Groningen. En
dan houd ik je weer staande. En dan kijken
we hoe het gaat. Als het dan niet klopt, krijg
je die boete wel.”
Vergunning kwijt
De inspecteur vraagt zich nu af wat het
beleid is van de werkgever. “Als we meer
chauffeurs aantreffen van deze firma, gaan
we een profiel aanmaken. In het ergste geval
kan die onderneming dan uiteindelijk zijn
vergunning kwijtraken.” Of zit het probleem
bij de opdrachtgever?