krant_202326_bvv_small

19 december 2023 Kerst
59
Onderweg kwamen ze verschillende garnalenkotters tegen.
Als ze geluk hadden, waren zij net op tijd om nog
deze nacht, om tien voor tweeën, de spoorbrug
te pakken, anders moesten zij 24 uur wachten.
Daarna moest er geslapen worden.
Toen zij voor de brug lagen, ging Arnold even op
de bank liggen. Hij vouwde zijn handen en bad
om hulp. Hij vroeg de Schepper of hij met de
Kerst bij de kinderen kon zijn en of er een einde
kon komen aan zijn moeilijk positie. “Zeg mij
alstublieft wat ik moet doen.”
Hij viel in een onrustige slaap, waarin hij zijn
vrouw Maria zag. Zij leek gelukkig en zei hem dat
hij door moest gaan met zijn leven. Maar toen
hij drie kwartier gelegen had, riep Jan Kees dat de
brug draaide.
De brug draaide precies op tijd en toen ze door
de brug waren, konden ze nergens plaats vinden
om een paar uur te blijven liggen. Bij de sluis van
de Nieuwe Meer zou wederom gekeken worden
of zij vast zouden maken.
Onderweg bleek wel dat het ijs ook hier steeds
dikker werd en tegen de ochtend in de Nieuwe
Meer gekomen, besloot door de bemanning om
door te gaan.
Tussen de bedrijven door moest Arnold steeds
aan zijn droom denken. Wat had dat nou te betekenen?
Afgesproken werd om onderweg te stoppen voor
boodschappen en tegelijk zou Arnold dan even
het internaat kunnen bellen. Hij móest nu wat
weten van zijn kinderen. De Marie was nog steeds
achterboot en van de twee voorboten voer er één
los om de vaargeul in het ijs wat groter te maken.
De Marie duwde flink mee, de brug bij Schiphol
opende direct en ’s middags in Alphen aan den
Rijn maakten ze even vast. Arnold haastte zich
naar het dichtstbijzijnde café om te bellen. Door
het internaat werd wederom niet opgenomen en
Arnold besloot om zijn kantoor te bellen.
“Hebben jullie iets van het internaat gehoord”,
vroeg Arnold.
De boekhouder antwoordde: “Ja wij hebben gebeld,
omdat we wisten dat je niet op tijd terug
zou zijn. Zij hebben een telefoonnummer door-
Lees verder op pagina 61