Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

S.O.: A primeira impresión que tiven foi que Al Lewis era, polo menos,
dous personaxes nun: o ancián actor case centenario e o monstro da
serie de televisión. Era un ser abrumador, que se servía dunha memoria
de elefante para fiar os temas. Daquela, o guionista Carlos Muguiro
preguntou: ¿Por qué non crear unha situación na que o vello e o monstro
se miren de fronte
N.: Precisamente, un dos aspectos máis distintivos e celebrados de Goodbye,
America é a brillante idea de filmar a Al fronte ó espello durante unha sesión
de maquillaxe con Scott Sliger na que a medida que Lewis se convertía de
novo en Grandpa, este evocaba os momentos máis significativos da súa vida e
da historia recente do seu país, tecendo así o groso do filme. ¿Cómo tomou
forma este enxeñoso recurso de fundir a persoa co personaxe
S.O.: O espello foi un mecanismo que funcionou (poderiamos ternos
equivocado, por suposto). Con isto intentábamos confrontar ó vello
actor co seu personaxe e, sobre todo, crear un ambiente de evocación.
Procurábamos que Al recordase os seus fantasmas mentres no lento traballo
do maquillador o seu rostro de ancián se ía transformando en
Drácula, nunha icona. Cun espello, un plano e un contraplano, posibilitouse
facer unha viaxe sen moverse do sitio. Logo, a presenza do
maquillador permitiu que xurdise unha conversación íntima, case
entre avó e neto. E así puidemos prescindir dunha entrevista máis clásica,
que non nos interesaba.
100