Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

AQUÍ, NO MICROCOSMOS
María Novo
A Ítaca soñada que anima os nosos pasos,
ese horizonte azul
enleado na busca,
non está ó lonxe, nin tan sequera oculto.
Talvez comece aquí no microcosmos.
Entre estes diminutos espacios compartidos
Se sostén ou traizoa
case sempre con traxes invisibles,
todo o que predicamos ou dicimos
nas palabras grandeiras, nas tribunas, nos libros.
Por iso para a viaxe nos cumpre recordar
que se aprende e anova o amor no máis pequeno
no recanto cotián no que un se queda espido,
alí onde saloucamos, e rimos e soñamos,
entre mans que manciñan as feridas antigas
para ateigar as novas cunha luz silandeira.
O camiño de Ítaca é en si mesmo o porto,
a presencia que acada e fecunda o agora
cando sen présa vemos noso rastro na herba,
o ruído co que abre a xanela diaria
e eses rostros amigos, tan faltos de tersura,
ós que despoboaron as enrugas do tempo.
O amor sen fronteiras, o amor do extenso,
se espalla nestes sucos.
Non é doado ser estrela
sen antes ser
terrón de herba fresca
enraizado no chan ó que pertence.
81