Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

O máis grande e fermoso túmulo é a impresionante cámara
funeraria de Brú na Bóinne (Newgrange), composta por un enorme
dolmen (93 metros de diámetro e 12 de altura) arrodeado dun círculo
de menhires e hoxe restaurado e convertido nun gran centro turístico.
O recinto, parece que construído en función do culto solar, contén
unha variada decoración simbólica baseada na espiral, no círculo, no
arco, no rombo e na onda, a miúdo en formas concéntricas e serpeantes.
Trátase, pois, de enigmáticos labirintos naturistas relacionados coa
terra, co sol ou coa auga e, por tanto, quizais correlativamente, coa
morte, coa divindade ou coa vida.
Os famosos gravados rupestres de Brú na Bóinne, descubertos
con Carmen Blanco na nosa xuventude, serviron de base para algún
dos debuxos do meu libro Tigres de ternura, por ela deseñado, en harmonía
espiral con toda a xeométrica simboloxía neolítica xa antes de
irmos a Irlanda. Aqueles restos prehistóricos convertéronse co tempo
en símbolos asimilados pola cultura celta alí establecida, mais tamén
en iconas da nosa propia historia persoal. Así, o labirinto e a espiral
que María Lopo considerou nos cadernos de Unión libre, en sintonía
con Venceslas Kruta e demais celtólogos, como símbolos fundamentais
da civilización dos celtas, reveláronsenos triplos aos tres en Brú na
Bóinne dende tres mil anos antes de Cristo.
BRÚ NA BÓINNE
A espiral primixenia
eran tres na prehistoria.
Xa na Idade Antiga, a Irlanda celta tivo entre os seus centros
político-relixiosos o outeiro de Tara, un mítico lugar de pasado neolítico,
como acredita o funerario dolmen de corredor existente na cuíña
dende a Idade de Pedra. Non en van atopamos en simbólico encontro
imprevisto, gravada nunha rocha de granito, unha case esvaecida
Sheela-na-Gigs, pétrea figuración dunha divindade da fecundidade
feminina.
Ademais, en Tara proclamáronse os reis de Meath e, máis tarde,
os reis supremos, sobre a Pedra do Destino (Lia Fáil), fálico símbolo da
fertilidade que, segundo a lenda, bruaba cando o candidato era aceptado.
Antigo lugar de reunión de reis, nobres, guerreiros e druídas,
foino despois de independentistas, nostálxicos, artistas e amantes das
257