15.02.2015 Views

Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Descarga en formato PDF (4 MB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

na de Pontesampaio – testigo aínda vivo do v<strong>en</strong>cim<strong>en</strong>to do mariscal<br />

Ney polos patriotas galegos – pasa l<strong>en</strong>e, soaviño, o río Verdugo a se<br />

derramar e morrer na mar. O río, eiquí, é símbolo da morte na fecundación,<br />

arrastrando a súa cárrega de paixón da terra verquida no<br />

relanzo arelante. Terras de Arcade, de nome suxeridor <strong>para</strong>disíaco,<br />

cheas de lembranzas da historia vivida do noso pobo galego. Non moi<br />

lonxe da beiramar, aínda xurde da carballeira o castelo feudal de<br />

Soutomaior, aínda trema no ár a caballada de Pedro Madruga.<br />

Si a mar da ría cumpre na <strong>en</strong>traña antreaberta da terra o seu destino<br />

amante, pasa despóis a soñalo, deitada fermosam<strong>en</strong>te antre os<br />

outos castros de Cotorredondo e a P<strong>en</strong>eda, na curva perfeita da badía<br />

de San Simón. A luz xa v<strong>en</strong> de lonxe, do espallam<strong>en</strong>to do mundo, da<br />

mar libre. Pasa, coma un dardo de ouro, polo estreito de Rande, o das<br />

naos carregadas de tesouros sulagadas, pra ficar, sonoro, no corazón<br />

das ondas que cantóu o xograr M<strong>en</strong>diño.<br />

O arco celeste que xungue Cotorredondo co facho do Galiñeiro,<br />

siñala a máxima pl<strong>en</strong>itude física i espiritoal da ría. Fican, recuadas, as<br />

ribeiras saudosas de Cobres e Domaio e, agora, alborexan as de Vigo<br />

fermosas, que inmortalizóu Martín Códax.<br />

“Cuantas sabedes amar amigo<br />

treides comigo ao mar de Vigo:<br />

e bañarnos hemos nas ondas”<br />

A ría, coas luces de Vigo a unha banda, as do Cangas e Moaña<br />

pola outra, esfariñadas coma un colar lumioso dino dunha deusa, atingue<br />

a máxima beleza, suliñada pola liña dos montes recortados no ceo.<br />

É a conxunción feliz de mar e montaña, onde a luz non se sabe b<strong>en</strong> si<br />

v<strong>en</strong> do ceo ou da mar.<br />

A cidade t<strong>en</strong> dous puntos es<strong>en</strong>ciais, dous c<strong>en</strong>tros de coñecim<strong>en</strong>to<br />

e de amor: o Berbés e o Castro. Iles repres<strong>en</strong>tan o Vigo-mariñeiro e<br />

traballador e o Vigo-contemplador. O Castro, dominando a ría, contempla<br />

a cidade deitada na beiramar. Aos seus pés, toda a largura da<br />

mar núa, deica as Cíes. No fondo do val do Fragoso, móv<strong>en</strong>se na brisa<br />

as árbores do pazo de Castrelos, que garda na súa pinacoteca un tesouro<br />

de cadros dos millores pintores galegos de todos os tempos.<br />

178

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!