Aytek Sever - Panorama

www.isaretatesi.com
NEFES
Denize koştum, ışığa aç. Yönümü şaşırdım; tek bir yanı
değil, her yanı istedim. Gemideydim: harekete güdümlü,
sabırsız. Her an, bulunduğum ânın dışına çıktım: ya ileri
gittim, ya geriden geldim. Gemi suları yararken, ufku aradım;
bir iskeleden diğerine, sancılı, nefes nefeseydim.
Duraksamalar çağlar boyuydu, – ilerleyiş ise ışık hızı
beklentisiyle paramparça. Güneş büyüktü; hınçtı güneş. Çılgın
bir Titan gibi vardım adaya, gazabın eşiğinde, tutkum
çığırından çıkmış. Bir büyüdüm, bir küçüldüm. Bir dur, bir
kalk. – San Fermin boğası gibi koştum sokaklarda, durmadım:
Tepelere koştum, yaşamla azgın – salt irade. Bir zirveden
diğerine, dinlenmeksizin kaçtım. Adanın ucundan diğer adaya
alev alev baktım.
Bir yorumdu bu: mahşerî şehvet ve Dionysos.
Hepsi bir nefesi içime çekmek, tutmak ve bırakmakla
ilgiliydi – tek bir devasa nefes.
186