Kadıköy Life Ocak & Şubat 2019

Life Magazin
TİYATROCU ANNE BABA:
FÜSUN & ALTAN ERBULAK
Tiyatrocu bir anne ve babanın kızı olan
Sevinç Erbulak, babası Altan Erbulak ve
annesi Füsun Erbulak ile geçen zamanlarından
ise büyük bir mutlulukla bahsediyor
ve ne kadar şanslı olduğunu şu ifadelerle
anlatıyor: “Küçükken oyuncu ve tanınmış
ailelelerin çocuğu olduğunuzu çok anlamıyorsunuz.
Zaten her anne baba, çocukları
için en ünlü ve iyi anne babalardır. Fakat
buna bir de toplumun kabul etmesi ve
sevmesi eklenince mutlu oluyor ve biraz da
şımarıyorsunuz. Tabi bu durum her zaman
aynı şekilde devam etmiyor, siz de bir
şeyleri öğreniyor ve normalleşme sürecine
giriyorsunuz. 90’lı yıllarda televizyondaki
sayılı yüzlerden biri olunca, o dönemde de
ufak tefek şımarıklıklar oldu. Ardından başka
türlü mücadeleler başladı. Ailemle aynı
mücadeleyi sürdürdüğüm için sonraları o
zamanları hep çok güzel anımsadım.”
“BENİM BABAM BİR ÜLKE,
HATTA GEZEGEN”
Babası Altan Erbulak’ı çok erken yaşta
kaybeden Sevinç Erbulak; “Babam artık
gözümde bir ülke, hatta ülke küçük kalır,
büyük bir gezegen. O göremedi benim
oyunculuğu seçtiğimi ne yazık ki. Sadece
bir kere sevgili Ali Poyrazoğlu beni sahneye
itince, babamla aynı sahneyi paylaşma şansına
erişebildim o kadar. Ama söyledikleri
hep kaldı bende, o gezegenden hatırladıklarım
olarak” diyerek, konuşmasına devam
ediyor: “Şöyle demişti bir keresinde babam;
‘Bizim mesleğimizi seçersen, yarın öbür gün
çok güzel teklifler alacaksın. Bu tekliflerin
bazıları çok görkemli, kışkırtıcı ve tahrik
edici olacak. Ne olursa olsun eğer kalbinin
atışını değiştirecek kadar seni heyecanlandırmıyorsa,
yapacağın şey çok basit.
O teklifi hiç almamış kabul edip, yoluna
devam edeceksin.” Babam bana bunları
söyleyeli 35 sene oldu. İnsan anımsamalar
konusunda çok hain. Hep anımsadım ve
yoluma öyle devam ettim. Yüz milyonlarca
hayal kırıklığı, çok mutsuz olduğum projeler,
ilişkiler, durumlar ve koşullar yaşadım.
Fakat bu sözü hiç unutmadım.”
“90’LI YILLAR GÖZ ALICI VE
MUHTEŞEMDİ”
“Haydi” diyorum, “Bu kez 90’lardan konuşalım.
Ne güzel yıllardı değil mi? Televizyon
hayatımıza yeni girmiş ve dönemin sıcacık
dizilerinden birinde ‘Süper Baba’da sizinle
tanışıyoruz.” Büyük bir özlemle anıyor Erbulak
o yılları: “Muhteşem ve göz alıcı 90’lar.
Burnumun direği sızlıyor o günleri hatırlayınca.
Doksanlarda kapılarımızı kilitlemezdik,
arabamızın kapısını akşam kilitlemeyi unuttuğumuzda
panik halinde olmazdık. En fazla
senden hoşlanan bir mahalleli, gül bırakmış
olurdu arka koltuğa... Bunlar şimdi bitti.
Bütün bu değişimler de televizyona, dizilerin
senaryolarına yansıdı tabii. O yıllarda dünya
ve hatta müzik, resim gibi üretimlerin hiçbiri
kaba değildi. Belki teknolojinin de etkisiyle
şimdilerde temas bitti. Sosyal medyalardan
kalpli ‘like’ atmalar ve dürtmeler, dokunmanın
yerini aldı. Hâlâ öğrencilerime mektup
yazmayı anlatıyorum ve birine kızınca onu
sosyal medyada engellemek yerine çağırıp
konuşmanın daha doğru olduğunu... Televizyonda
dizi yapmak, benim ekmek teknelerimden
biri. Dünyada ne değiştiyse, ülkede
ne değiştiyse, dizilerde ve dizi kurgularında,
dertlerinde de o değişti.”
HİSLERLE YAZILMIŞ BİR KİTAP:
ARTIKARANMAYANLAR GEZEGENİ
Sevinç Erbulak, üretimlerine bir yenisini
ekleme yolunda, muazzam hayal gücü ve
duyarlı iç sesini de yanına alarak ArtıkAranmayanlar
Gezegeni’ni okuyucularla buluşturdu.
Hem bir roman hem de birbirinden
bağımsız öyküler olarak okunabilecek ArtıkAranmayanlar
Gezegeni, okuru fantastik
bir gezegende olduğu kadar bizim acımasız
dünyamızda da bir gezintiye çıkarıyor. Bu
kitapla yazma ediniminin hayatına girdiğini
dile getiren Erbulak, Kadıköy Life Dergisi’ne
şunları söylüyor: “Kitabım çok yeni, onunla
beraber hiçbir şeyle mukayese edilemeyecek
bir şey yaşıyorum. Bu nedenle şu an
doyasıya o hissi yaşamak istiyorum. Yazma
edinimi esasında hayatıma bu kitapla girdi,
hissediyorum ki hiç çıkmayacak. Yazılanları
detaylandırmama imkân yok ama genelde
gece yazıldı. Yaşadığım ülkede bir şeyler
oluyordu. Bunu dünyayla karşılaştırıp, işin
içinden çıkamadığım zamanlarda yazıldı.
Sonra işin içinden çıkabildiğim zamanlarda
da yazıldı. Çok üzüldüğüm, çok mutlu olduğum
için de yazıldı. Farklı hislerle yazıldı
ama esasında hislerle yazıldı. Yazarken
gerçekten insansız bir gezegen hayal ettim.”
“İSTANBUL’UN TADINA
ÇOK AZ VARABİLDİM”
Yazar gibi anlatıyor Sevinç Erbulak. Her şeyi
bu derece yaşarak ve hissederek anlatınca,
İstanbul’u ve Kadıköy’ü sormadan
geçemiyorum. “Ben size esasında hiçbir
dönemin İstanbul’unu anlatamam Kadıköy
Life üzgünüm” diyor gülümseyerek ve
başlıyor sebepleriyle anlatmaya: “İstanbul’da
çalışmaya başladığım günden beri
bir yerden başka bir yere yetişmeye çalışan,
şehrin tadına çok az varabilen biriyim.
Başka şehirleri İstanbul’u anlattığımdan
daha iyi anlatabilirim, çünkü yaşayabiliyorum
oralarda. İstanbul’da kendimi hep
gelecek zamanla ilgili bir şeyler tasarlarken
anımsıyorum. Gençlik yıllarında çalışmayan,
şehre dokunan biriyle benim İstanbul’u
anlatmam bir olmaz. İlle de bir şeyler söyle
derseniz İstanbul benim için trafik demek,
yozlaşan muhitler demek, üzgünüm ama
menüleri Araplaşan kafeler demek...
KADIKÖY, POLİTİK BİR
MERKEZ HALİNE GELDİ
Tabii kendime özgü muhitlerim de yok
değil. Kadıköy, son on yılın en nefis sığınağı.
Şehir Tiyatroları sahnelerinden birisi
Haldun Taner orada mesela... Bu anlamda
da benim için damar ve yaşam Kadıköy.
Yemek keyfi, eğlence keyfi, gençliği, hele
ki şu anda yozlaşan bir Avrupa Yakası
sebebiyle fazlasıyla popüler oldu. Politik bir
merkez haline gelmesini de es geçmeyelim
tabii. Eski dönemlerin apolitikliğine karşı
şu sıralarda dünyanın, yaşadığı ülkenin,
toprağının, coğrafyasının değerini bilen bir
kuşak atlarıyla geliyor. O güzel adamlar atlarıyla
bir yere
gittiler, çünkü
çok yorgunlardı.
Atları aldık
onlardan ve
İstanbul’da,
özellikle
Kadıköy’de
dörtnala
koşuyoruz.
Umarım
bir sonraki
röportajımızı
o güzel atlarla
gelen çocukların
kurduğu
yeni bir medeniyette
gerçekleştiririz.”
Ocak & Şubat 2018 kadikoylife.com : 103