Kadıköy Life Ocak & Şubat 2019

Life Magazin
biz de, çıktık oynadık. Oyun bitti, ‘Dışarıda
misafirleriniz var’ dediler. Bir çıktık, takım
elbiselerinin önünü tutmuş, başlarını yerden
kaldırmıyor bu delikanlı Adanalılar. ‘Eline
sağlık bacım, yüreğine sağlık bacım’ deyip
durdular. Müthiş bir şeydi. Alay ederek girdikleri
yerden, büyük bir saygı duyarak çıktılar.
‘Aç aç’ gösterisi seyredeceğini düşünerek
geliyor, karşısında bambaşka bir şey görüyor.
Ve buna muazzam bir saygı duyuyor.”
HAYDİ EKRAN BAŞINA:
FERHUNDE HANIMLAR BAŞLIYOR
Ankara yolları görünüyor sonrasında tekrar.
İlk dizi film ‘Ferhunde Hanımlar’ da işte tam
bu yıllarda başlıyor. “Başlarda televizyonda
olmaya karşı Ortodoks bir tiyatrocuydum”
diyen Ayşenil Şamlıoğlu, sözlerini şöyle sürdürüyor:
“Dizilerde seslendirme yapmaya bile
karşıydım o zamanlar. Sevgili Melek Baykal
çok ısrar etti; ‘Gel yeni bir rol yazıldı, tam sana
göre. Zaten sabahın köründe 15 dakikalık bir
dizi, kim tanıyacak seni’ diye. Ben de inandım
Melek’e. (gülüyor) Doğru diye düşündüm,
hem bütün kadro da orada olmamı istiyordu,
kabul ettim. Tabii öyle olmadı, sokaklarda tanınmaya
başladık. Fakat ben de kopamadım,
tam yedi yıl devam ettik. Samimi aile ilişkilerini
anlatıyorduk. Tepkiler hep ‘Tam bizim aile
gibi’ şeklinde oluyordu. İnsanlar kendilerinden
izler buldu. Ne yazık ki ekonomik kriz
döneminde bitirmek zorunda kaldık.
SAMİMİ AİLE HİKÂYELERİNİ SEVİYORUZ
Şimdi ki diziler gerçek dışı. Eskiden bu
derece Batı’ya yaklaşan ve bu topraklardaki
sorunlara mesafeli duran işler çok fazla
çıkmıyordu. Özellikle bu kadar şiddet yoktu
televizyonlarda. İçki bardağını buzluyoruz
ama kan, revan, kıyamet görüntülerini
sansürlemiyoruz. Bu da tam olarak şiddetin
pornografisi... Çok fazla tutucu davranmak
istemiyorum, elbette ki yeni tarz diziler de
olsun ama sıcak işlerin izini de bırakmayalım.
Çünkü toplumda herkesin evine giren
güçlü bir araç televizyon... Topluma daha
yakın işlerin sayısı artmalı. Biz toplum olarak
samimi aile hikâyelerini seviyoruz.”
“TAM 4 YIL ELİMDEN GELENİ YAPTIM”
Emekli olmasının ardından Şehir Tiyatroları’nda
Genel Sanat Yönetmenliği görevini
üstleniyor Şamlıoğlu. Çok zor bir görev
olduğunu vurgulayarak, dergimize şu samimi
açıklamalarda bulunuyor: “Tam 4 yıl
boyunca elimden ne geliyorsa, gücüm neye
yetiyorsa onu yapmaya çalıştım. Özel bir
görevdi, şimdi iyi ki üstlenmişim diyorum.
Ayrıldıktan sonra ne kadar çok yorulduğumu
hissettim. Koşarken değil, durunca
anladım yorgunluğumu. Ancak şunu itiraf
etmeliyim ki, Şehir Tiyatroları Yönetmeliği
tepeden inme bir şekilde değiştirilmeseydi,
ben hizmetlerime tüm yorgunluğuma
rağmen devam ederdim.”
“
Kadıköy’de özellikle Bahariye’yi
çok severim. Kadıköy, Avrupa
Yakası’na göre daha sıcak ve
samimi. Bugün hâlâ Moda’ya mı
taşınsam diye düşünüyorum. Keyif
alınan bir yaşam alanı çünkü...
Beyoğlu’nun bugünlerde ne yazık
ki canına okunduğu için herkes
Kadıöy’e kaçıyor.
“
“Bu zamana kadar oynadığım
tüm oyunlar arasında Murathan
Mungan’ın ‘Geyikler Lanetler’
oyununda canlandırdığım Cudana
rolünün özel bir yeri oldu.
ODTÜ’de öğrenciyken Murathan
ile karşı karşıya otururduk. O
bana bu oyunu yazıp okuduğunda
gözyaşlarımla dinlemiştim.
‘Bu rolü oynayacak kadını bir
düşün, olağanüstü bir karakteri
oynayacak’ dedi. Kimin oynayacağını
merak ediyordu. Demek
benim oyunummuş o. Türkiye’de
‘Geyikler Lanetler’, beş sene arayla
iki kez sahnelendi. Her ikisinde de
Cudana bendim.”
110 : kadikoylife.com Ocak & Şubat 2019