ΟΙ ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

4. Πάτρα
Η εβραϊκή παρουσία στην Πάτρα, όπως και σε ολόκληρο τον
ελλαδικό χώρο, χρονολογείται από τον 3° π.Χ. αιώνα. Ραββίνοι
λόγιοι αναφέρουν ότι στην Πάτρα οι Εβραίοι ήρθαν από τη Συρία την
εποχή του Σέλευκου Α' του Νικάτορος, δηλαδή µεταξύ 323-281 π. Χ.
Στην περίοδο της Ρωµαιοκρατίας κι αργότερα στα χρόνια του
Βυζαντίου οι Εβραίοι της Πάτρας εξελίσσονται σε µια εξαιρετικά
δυναµική κοινότητα. Η παρουσία τους είναι έκδηλη ιδιαίτερα στις
περιοχές Βλατερού, Αγιαλεξιώτισσας και Αρόης. Η περιοχή της
σηµερινής Αρόης κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας φιλοξενούσε
την εβραϊκή συνοικία γνωστή και ως Εβραιοµαχαλά. Στις αρχές του
20ου αιώνα υπήρχε εβραϊκή παραλιακή συνοικία ονοµαζόµενη
Τσιβδί, στο λιµάνι, ανάµεσα στο σηµερινό ναό Αγ. Ανδρέου και στην
οδό Γούναρη.
Μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Τούρκους
παρατηρείται αύξηση του εβραϊκού πληθυσµού στην Πάτρα, (σε αυτό
συνέβαλαν και οι θρησκευτικοί διωγµοί του Φερδινάνδου και της
Ισαβέλλας, που ανάγκασαν χιλιάδες οικογένειες Ισπανοεβραίων να
εγκαταλείψουν τη χώρα τους). Οι Εβραίοι προστατεύονται από τους
Τούρκους κατακτητές σαν εµπορευόµενοι, όπως άλλωστε και οι
Έλληνες που κέρδιζαν χρήµατα, γιατί κατά τον Προφήτη: «Όποιος
κερδίζει χρήµατα ευχαριστεί το Θεό. Έτσι το 16° αιώνα οι Εβραίοι
έχουν προνοµιούχο θέση στην Οθωµανική Αυτοκρατορία, όπου
κατέχουν θέσεις εµπιστευτικές ως γιατροί, δραγουµάνοι και
διπλωµάτες.
Συναγωγή της Πάτρας
25