ΟΙ ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

1. Ο Γάµος –Κιντουσίν 58
ΙΙ. Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Ο γάµος θεωρείται για τον εβραϊκό λαό ένας από τους κυριότερους
σταθµούς στη ζωή του ανθρώπου. Η αρµονική συµβίωση αλλά και η
απόκτηση απογόνων είναι καθήκον κάθε ζευγαριού. Αυτό το καθήκον
απαντά για πρώτη φορά στην πρώτη εντολή της Βίβλου «Αυξάνεσθε
και πληθύνεσθε», η οποία είναι η βασική υποχρέωση του ανθρώπου
απέναντι στο Θεό. Η εβραϊκή θρησκεία θεωρεί το γάµο µια ακόµα
εβραϊκή εστία, δηλαδή ένα πιστό εβραϊκό σπίτι, ένα «µπαγίτ νεεµάν».
Ο πρώτος εβραϊκός γάµος που αναφέρεται στις Γραφές είναι της
Ρεβέκκας και του Ισαάκ. Στη Βίβλο διαβάζουµε όλες τις περιγραφές
της ακολουθίας και της γιορτής. Σύµφωνα µε τα εβραϊκά έθιµα η
νύφη πρέπει να ακολουθεί τις υποδείξεις των γονέων και να έχει τη
συγκατάθεσή τους για το γάµο. Στην αρχαία εποχή όπως και σήµερα,
οι αρραβώνες προηγούνταν του γάµου, πολλές φορές µάλιστα οι
γονείς συνήθιζαν ν’ αρραβωνιάζουν τα παιδιά από µικρή ηλικία, τα
οποία δεν έφερναν αντιρρήσεις, ενώ ρύθµιζαν µε την οικογένεια που
επρόκειτο να συγγενέψουν τις λεπτοµέρειες του γάµου και το ζήτηµα
της προίκας. Ο αρραβωνιαστικός δεν επιτρεπόταν να επισκέπτεται τη
νύφη παρά µόνο δύο φορές το χρόνο κατά τις γιορτές Πέσαχ και
Σουκότ. Αργότερα οι νέοι γνωρίζονταν µε προξενιό, ο γαµπρός
πήγαινε µε τους γονείς του και συγγενείς στο σπίτι της νύφης και
εκείνη ανταπέδιδε µε τους δικούς της την επίσκεψη, ανταλλάσσοντας
έτσι υποσχέσεις, ένα είδος λογοδοσίµατος. Σήµερα ο αρραβώνας,
έχει περισσότερο κοινωνικό χαρακτήρα, όπως άλλωστε και για τους
χριστιανούς. Οι µελλόνυµφοι έχουν αποφασίσει µόνοι τους για της
επιλογή του συντρόφου τους. Συνηθίζουν, όπως και οι χριστιανοί, να
επισηµοποιούν τους αρραβώνες στο σπίτι της νύφης µε συγγενείς και
φίλους, ανταλλάσσοντας δακτυλίδια και δώρα, συνήθως χρυσαφικά,
και ορίζοντας την ηµεροµηνία του γάµου.
58 Ο κύκλος της ζωής, εβραϊκή κοινότητα Βόλου, Βόλος 1998, σ.5-11.
71