ΟΙ ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΙΙΙ. ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
Ο ιουδαϊσµός όπως και όλες σχεδόν οι θρησκείες έχουν ένα πλούσιο
λατρευτικό τυπικό. Υπάρχουν εορτές σε όλη τη διάρκεια το έτους που
σχετίζονται είτε µε την ιστορία είτε µε τις ασχολίες των Εβραίων.
Πρώτη θα αναφέρουµε τη γιορτή του Σαββάτου. Αυτήν την εορτή
θα την αναλύσουµε διεξοδικά, για να καταδείξουµε τη σπουδαιότητά
της αλλά και για να πληροφορηθεί ο αναγνώστης τη διαδικασία
εορτασµού των ιερών ηµερών του ιουδαϊσµού. Στις υπόλοιπες εορτές
θα αναφερθούµε συνοπτικότερα 65 .
1. Το Σάββατο 66
Σύµφωνα µε την ισραηλιτική αντίληψη κάθε µέρα ο καθένας
µπορούσε να λατρεύει το Θεό και να προσφέρει θυσία, το πρωί και το
απόγευµα. Στον ναό προσφερόταν ιδιαίτερα στους µεταγενέστερους
χρόνους, καθηµερινή θυσία το πρωί και το απόγευµα υπέρ της
ισραηλιτικής κοινότητας, η λεγόµενη θυσία Ταµίντ (tamid= διαρκής).
Η θυσία αυτή προσφερόταν πριν από τις ιδιωτικές θυσίες. Νωρίς το
πρωί άνοιγαν οι πύλες του ναού και οι ιερείς ευτρέπιζαν το
θυσιαστήριο του θυµιάµατος και τη λυχνία και εξερχόµενοι
επιµελούνταν το θυσιαστήριο των ολοκαυτωµάτων. Πρόσφεραν
έπειτα τη θυσία του θυµιάµατος, την αιµατηρή θυσία, τη σπονδή, ενώ
οι ιερείς και οι Λευίτες έψελναν τους ψαλµούς της ηµέρας. Τέλος ο
ιερέας ευλογούσε από το θυσιαστήριο το λαό. Μετά από αυτά
ακολουθούσαν οι ιδιωτικές θυσίες. Το απόγευµα προσφερόταν η
θυσία του θυµιάµατος και η αιµατηρή θυσία, ενώ µετά την δύση του
ηλίου έκλειναν οι πύλες του ναού 67 .
65
Μάικλ Κάνιελ, Η τέχνη του ιουδαϊσµού, εκδ. Ντουντούµης, Αθήνα 1982,σ.140
κ.εξ.
66 Εβραϊκές Γιορτές και παραδόσεις, εβραϊκή κοινότητα Βόλου, Βόλος 1993,σ.8-12.
67 Βέλλα Β., Αρχαιολογία, σ.195.
87