Aby rozpocząć lekturę, kliknij na taki przycisk , który da ci pełny ...

– Co, do obozu? – jęknął pan Henryk. – Czyż państwo macie rozum! A cóż bym ja tam w
obozie robił? Ja jestem słaby – mam nieznośny ból w boku i już czuję, że dostanę zapalenia
płuc. Przy tym, ja mam interes do Siekierowa, gdzie zostawiłem konie, bryczkę i furmana. Ja
teraz na żaden sposób, nie mogę jechać do obozu; ja tam nie pojadę!
– Pojedziesz pan! – krzyknęła panna Henryka tupiąc nóżką, a jednocześnie sięgnęła ręką
do torbeczki podróżnej, która koło niej leżała.
– Ale nie, nie, nie pojadę! – wołał lord Henry na pół jeszcze w strachu, a na pół już w rozpaczy.
– Ja nie chcę teraz jechać do obozu!
Wtem z torbeczki podróżnej ukazał się instrument żelazny, nader rzadki w torbeczkach
tego rodzaju. Był to bardzo piękny rewolwer, prawdziwe cacko, tylko nie dla panien.
Na ten widok milord odsunął – może zresztą przypadkiem – komodę, na której stały porcelany
pani Sury – ale wnet, jakby sobie pomyślał, że ten schowek nie będzie dość bezpiecznym,
rzucił się do drzwi. Tam atoli spotkał się z Siedlakiem, który się nie mógł wstrzymać od
przywitania go moskiewskim:
– O, ne ujdiosz! ptaszku!
Milord był w rozpaczliwym położeniu i w tej uroczystej chwili zdobył się na frazes arcydyplomatyczny:
– Nie zapominajcie państwo, że jesteśmy na o b c y m t e r y t o r i u m. Gwałt na mojej
osobie mógłby was tu drogo kosztować!
– O, nie ujdziesz nam pan nawet pod inwokacją 72 pana Szmerlinga! 73 – zawołała panna
Henryka. – Z tego terytorium, które pan nazywasz obcym, mamy tylko dwie mile do granicy,
konie nasze są doskonałe, a sześć strzałów wystarczą mi zupełnie!
Cóż mi więcej zostaje do powiedzenia? Oto zapisuję tu na wieczną rzeczy pamiątkę, że w
powiatowym mieście Rogocinie, w królestwie Galicji i Lodomerii, o godzinie pierwszej po
południu, a zatem w biały dzień, popełniono zbrodnię naruszenia spokojności publicznej oraz
gwałtu publicznego na osobie pana Henryka Łąkowskiego, obywatela z Królestwa Polskiego,
przebywającego tu za legalnym paszportem, wydanym przez władze cesarskorosyjskie, a to w
następujący sposób: wsadzono pomienionego pana przemocą na bryczkę, a obok niego siadło
dwóch mężczyzn, którzy zaciąwszy konie, uwieźli go ku granicy. Tuż za nimi ruszyła druga
bryczka, wioząca dwie panie i chorego młodzieńca w okularach.
Biedny lord wyglądał jak niewinna ofiara prowadzona prosto na zarżnięcie, nie bronił się,
nie ruszał się nawet i nie mówił ani słowa, tylko stękał od czasu do czasu. Józio był w takiej
gorączce, że nawet nie uważał, iż towarzystwo jego zmieniło się w sposób bardzo przyjemny
– i nie wiedział nic o rozmaitych despektach, które spotkały jego przyszłego szwagra. Za trzy
godziny byliśmy w obozie jenerała ***.
Szczęściem dla szlachetnego lorda obywatel, któremu powierzył ów kwit nieszczęśliwy,
dał się z łatwością odszukać; inaczej sprawa jego mogła była wziąć obrót bardzo fatalny.
Wszyscy byli jak najgorzej usposobieni dla niego; wiedziano, że nie chciał stanąć na czele
swoich włościan, kiedy chwyciwszy za kosy wzywali go, żeby ich prowadził. Wyjechał z
domu udając, że coś organizuje, starając się koniecznie o jakąś funkcją dającą znaczenie, a nie
narażającą bezpieczeństwa osobistego – w końcu opuścił kraj i udał się w strony, gdzie czynności
tego rodzaju więcej popłacają. Najlepiej byłby zrobił udając się do Chin, bo powiadają,
że gdy raz Chińczycy chcieli przyjść w pomoc swoim braciom ujarzmionym przez Mongo-
72
inwokacja (z łac.) – wezwanie, prośba o pomoc.
73
Antoni Schmerling – austriacki polityk o tendencjach centralistycznych, był w latach 1860–1865 ministrem
stanu w rządzie austriackim.
26
III