Projekt Ustawy

4. Zgoda na pokrycie kosztów lotniczego transportu sanitarnego może być wydana
w przypadku określonym w ust. 3, jeżeli stan zdrowia wnioskodawcy wymaga
natychmiastowego przetransportowania do miejsca leczenia albo jeżeli stan zdrowia
wnioskodawcy wyklucza możliwość użycia zwykłego środka transportu sanitarnego.
5. Instytucja ubezpieczeniowa może sfinansować koszty transportu
ubezpieczonego lub osoby uprawnionej do świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie
przepisów o koordynacji do miejsca leczenia lub zamieszkania w kraju - najtańszym
środkiem komunikacji możliwym do zastosowania w aktualnym stanie zdrowia, gdy
przewidywane koszty leczenia za granicą przewyższają koszty transportu i leczenia
w kraju.
6. Decyzje, o których mowa w ust. 2 - 4 są ostateczne. Od tych decyzji przysługuje
skarga do sądu administracyjnego.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii organu nadzoru
i Naczelnej Rady Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia, sposób i kryteria
ustalania dopuszczalnego czasu oczekiwania na wybrane świadczenia opieki
zdrowotnej, uwzględniając aktualną, opartą na potwierdzonych dowodach naukowych,
wiedzę i praktykę medyczną, kierując się potrzebą właściwej realizacji przepisów o
koordynacji.
8. Minister właściwy do spraw zdrowia po zasięgnięciu opinii organu nadzoru,
określi, w drodze rozporządzenia:
1) zasady oraz tryb składania i rozpatrywania oraz wzór wniosku, o którym mowa w ust.
2 i 3.
2) tryb pokrywania kosztów leczenia, badań diagnostycznych oraz transportu, o których
mowa w ust. 2 i 3
- mając na względzie właściwe stosowanie przepisów o koordynacji, zasadność i
skuteczność leczenia lub badań diagnostycznych poza granicami kraju, a także
gospodarność i celowość wydatkowania środków publicznych.”;
11) art. 26 otrzymuje brzmienie:
„Art. 26. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia może na wniosek wnioskodawcy, o
którym mowa w art. 25 lub świadczeniobiorcy innego niż ubezpieczony, a także jego
przedstawiciela ustawowego lub małżonka, skierować wnioskodawcę lub
świadczeniobiorcę innego niż ubezpieczony do przeprowadzenia w państwie
niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) leczenia lub badań diagnostycznych, których nie
przeprowadza się w kraju, kierując się niezbędnością udzielenia takiego świadczenia w
celu ratowania życia lub poprawy stanu zdrowia wnioskodawcy lub świadczeniobiorcy
innego niż ubezpieczony.
2. Jeżeli stan zdrowia wnioskodawcy lub świadczeniobiorcy innego niż
ubezpieczony wymaga zastosowania środka transportu sanitarnego, minister właściwy
do spraw zdrowia może wydać zgodę na pokrycie kosztów takiego transportu:
1) do miejsca udzielenia świadczeń w państwie niebędącym państwem członkowskim
Unii Europejskiej lub Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
2) do miejsca leczenia lub zamieszkania w kraju.
3. Art. 25 ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio.
14